|
|
|
Hoe
Galactische Tijd? Hoe
Galactische Tijd? Toen
Julius
Caesar
de
nieuwe kalender introduceerde in 45 v.Chr.,
werd
de oude maankalender afgeschaft. Op zich was de kalender
prachtig samengesteld met de verdeling van de
maankalender mooi getransponeerd naar het zonnejaar. Maar
feitelijk raakte het keizerrijk het bewustzijn kwijt van
het maanritme en verloor het aldus het kontakt met haar
wortels van konditionering. In plaats van te expanderen
tot het volledige van de werkelijkheid van de tijd met
het toevoegen van het respekt van de zon aan de reeds
bestaande maancultuur, werd
het een verdringing
van het maanritme door het zonneritme. Beide ritmen zijn
op zichzelf correct, maar het natuurlijk bewustzijn van
het weten van het verschil tussen de oude conditionering
naar de maan en de nieuwe naar de zon werd niet
gerealiseerd. In
425 A.D. kwam het romeinse rijk ten
val
na eeuwen van corrupte keizers als Nero en Caligula,
onder de voet gelopen door barbaarse machten die.... er
een maankalender op nahielden. Te dien tijde werd met de
aanvang van het christelijke tijdperk het juliaanse ritme
van
de solaire weekorde
verdrongen
met de commercieel/religieuze orde van de huidige
weekorde, welke de lineaire tijd introduceerde vervreemd
van de natuurlijke dynamiek van de tijd die men voorheen
respekteerde. Deze lineaire tijd culmineerde later tot
onze huidige standaardtijd van lineair tijdbeheer en is
zuiver politiek van aard in haar toepassing.
In
de achtste eeuw kwam de
Islam
tot stand zich opstellend tegenover de zich toen moeizaam
ontwikkelende christelijke cultuur welke het kontakt had
verloren met de klassieke romeinse en griekse cultuur.
Plato was afgeschaft als zijnde ketters en vele oude
wetenschappen waren vergeten. De romeinse zonnewijzer (de
gekromde van de babylonische Berosos van 500 v.Chr. ) was
afgeschaft en vervangen door het oude platte model dat
regelmatige uren gaf, maar waarmee men het zicht verloor
op de tijden van de zonsopkomst en zonsondergang. De
islam hield vast aan een zuivere maankalender en
gebedstijden naar de stand van de zon en probeerde Europa
te veroveren. Ze versloegen Byzantium, maar slaagden er
nooit in de Europeanen de cultuur van hun respect voor de
natuurlijke orde op te leggen.
Wederom
was het de verdringing van
het ene systeem door het andere welke onsuccesvol bleek
te zijn.
Aan
het einde van de Middeleeuwen
mechaniseerde
het tijdsbegrip
met de opkomst van populaire mechanische klokken die na
een paar eeuwen met de natuurlijke orde begonnen te
wedijveren de gemiddelde tijd, de zonetijd en de
zomertijd vormend, waarmee aldus het begrip van de tijd
werd gescheiden van het begrip van de ruimte. De
klassieke verbintenis van de twee doorbrekend, verloor de
mensheid aldus het zicht op de cyclische tijd en de
natuurlijke eenheid van plaats en
tijd
(hoewel
we door Einsteins fysica een wetenschappelijk respekt
bereikten voor de relativiteit van tijd en ruimte). In de
twintigste eeuw resulteerde de
verdringing
van de cyclische tijd van het respekteren van
hemellichamen door het lineaire begrip van de mechanische
electromagnetische atoomtijd in een totale
zelfvervreemding van de mensheid zoals men die kan
herkennen in twee gruwelijke wereldoorlogen waarin de
Christelijkheid moest boeten voor haar overtredingen
tegen de natuurlijke balans van tijd en ruimte . De
soldaten van fascistisch Duitsland stierven in Stalingrad
met de tijd van Berlijn nog op hun horloges. (er zijn
natuurlijk meer mogelijke oorzaken van oorlogen).
Voor
de derde keer moest de mensheid boeten voor haar
verdringing van het oude door het nieuwe.
Nu,
sedert de tweede helft van de twintigste eeuw zijn we
aangeland in het digitale tijdperk vergezeld van een
enorme instroom van vreemde cultuur die de maankalender
terugbracht en het respekt voor de natuurlijke cycli van
de tijd in de vorm van een complementering van onze
eenzijdige tijdscultuur. Het hindoe-geschrift het
Srimad
Bhagavatam
pratend
over de meditatie op de Virat Rupa, de Universele
Gedaante van God stelt: De
Melkweg, de eenheid van
God Door de
muli-gelovige
cultuur
kunnen we niet meer ontkomen aan een diversiteit van
tijdbegrippen. Allen tezamen gebieden de culturen een
integratieve benadering die de
verdringing tegengaat en
een nieuwe val voorkomt. De missie met deze digitale
cultuur is in de eenentwintigste eeuw te komen tot een
volledig begrip van orde dat zowel respekt heeft voor de
zon, de maan als voor de sterrenhemel. Het respekt voor
de cyclische tijd moet worden hersteld in de
schepping
van een wereldorde die in staat is recht te doen aan
iedere individuele tijdscultuur op deze
planeet. Een
grafische weergave van de vervlochtenheid van de
12-verdelingen van de cultuur der astronomie, de solaire
politieke kalender Dit
betekent dat we de gregoriaanse
kalender
nodig hebben voor het respekteren van de zon. Dit
betekent dat we de
maankalender
nodig hebben van de Chinezen, de Indiërs, en de
Moslims om de maan te respekteren. Dit betekent dat we
een
dag moeten instellen om een collectief duurzaam respekt
te oefen voor de dynamische
sterrenhemel
die ruimte biedt aan de precessie van de equinox en het
centrum van de Melkweg. Een galactisch 'Nieuw Jaar' dat
iedere 70,638 jaar met een dag vooruit door de onze
bekende zon en maankalender loopt.
(zie
Volledige
Kalender van Orde ) De dag
vastgesteld voor het respekteren van de gebeurtenis van
het jaarlijks zo dicht mogelijk staan bij het centrum van
de Melkweg is in het jaar
2000
getimed
op middernacht
UTC van de zesde op de zevende Juli
.
Eventueel kan er een astronomische correctie plaats
vinden op deze timing daar ze een eerste schatting is van
een voorheen niet bestaande cultuur van galactisch
tijdsrespect. VLAbeeld
van het melkwegcentrum dat
een De
natuurkundeleraar Mr. Richard Goode van de Porterville
High School schreef (voor de site Mad
Scientist),
emailend over de aangelegenheid van het timen van het
verschuiven van de kalender t.o.v. het centrum van de
Melkweg welke noopt tot een verschuiving van het respekt
voor de galactische 'dag' (die zich voorwaarts door de
kalender beweegt): Aldus
kan de galactische tijd worden gerespekteerd. Het symbool
is een dolfijn
en de naam is
Cakra.
We wensen u een prettig galactisch nieuwjaar vanaf de
zevende op de achtste juli 2000 tot in de jaren daarop
volgend.
Dit
panorama van het centrum van onze Melkweg
heeft een radiogolflengte (kleur)
van ongeveer een meter
voorgesteld als een dolfijn, een
sisumâra"
In
de beheersing van de goddelijkheid van het vuur
bereikt men, de hemelbewegingen volgend, door het
gracieuze verloop van de ademhaling
[de
Susumna],
de zuivere geest [Brahmaloka,
plaats van de Schepper]
die opheldering geeft en de besmettingen wegwast,
waarna men opwaarts de cirkel
[de
cakra, het wiel],
o koning, genaamd S'is'umara bereikt
[betekenis:
dolfijn, de vorm van de Melkweg, de galactische
tijd]."
(S.B..
2.2: 24, en
5.23)
en de religieuze maankalender met hun dierenriemtekens,
zon- en maanmaanden.(van
Filognosie:
filognostic kunst).
drie-armige
minispiraal laat zien van heet gas.
Sagittarius
A, de 'navel van Vishnu
'
is
het precieze centrum van de
spiraal."Ik
zou iedere 71 jaar één dag invoegen in
de rotatie en de extra dag iedere acht rotaties
weglaten. Het op deze manier aanpakkend wijk je nog
steeds over een periode van 25800 jaar heel langzaam
af. Je zou ook iedere drie jaar één uur
kunnen toevoegen."
vedische benaming voor de Melkweg
is
ook een constellatie van de
griekse
cultuur met Erastostenes