-
Waarschuwing:
bestudeer deze regels stuk voor stuk. Dit boek
beschouwen als een lopend verhaal is een vergissing.
Meer dan een paar regels tegelijk bestuderen is
beslist af te raden.
a)
Trouw ter wille van de
voortplanting.
b)
Adopteer kinderen of overweeg medische hulp indien
kinderloos.
c)
Vermijd overspel.
d)
Vermijd masturbatie en sexuele
liefkozing.
e)
Draag zorg voor een gemeenschappelijke
sublimatiecultuur.
f)
Werk in
overeenstemming.
g)
Draag zorg voor verwanten, de traditie en de
voorvaderen.
h)
Plan sexualiteit en vermijd wederzijds
misbruik.
i)
Vermijd het de ander te
beschuldigen.
j)
Wees duidelijk en converseer over relevante sociale
onderwerpen.
k)
Draag zorg voor de emancipatie van u en uw
partner.
l)
Blijf eendrachtig in de
opvoeding.
m)
Raadpleeg onpartijdige buitenstaanders in geval van
machtskonflikten.
n)
In geval van verwijdering: scheidt de
bezittingen.
o)
Vermijd geweld bij en tegen
kinderen.
p)
Behandel kinderen zo gelijkwaardig
mogelijk.
q)
Hou dagen van festiviteit en
ontspanning.
r)
Ga uit met de
familie.
s)
Speel en waardeer de media
tesamen.
t)
Pas op voor het creëren van
afhankelijkheid.
u)
Behoud voorgaande relaties en wees
liefdadig.
v)
Gun een ieder enige
privé-ruimte.
w)
Deel je geheimen.
x)
Draag zorg voor verrassingen en
alternatieven.
y)
Hou het huis netjes.
z)
Draag armoede, tegenslag, ziekte en
verlies.
a)
Trouw ter wille van de voortplanting.
De
betrokkenheid met de wereld die een man (of vrouw)
ontwikkelt is te vergelijken met de betrokkenheid met
een vrouw (of man). De wereld is er gemaakt van
materie
en gehandhaafd door materiële aktiviteit. Een
vrouw is ook een materiële manifestatie van de
mensheid. De eis die de relatie stelt is die van de
liefde: de man moet zowel liefde voor de wereld zijn
de wereld als liefde voor de vrouw. Kinderloos kan men
de kunst van het bedrijven en onderhouden van de
liefde een lange tijd
beoefenen, maar onvervuld zal de sexuele aandrift
wegvallen en andere wegen van manifestatie bewandelen.
Vervulling van zich verhouden tot de wereld en de
andere (ook dezelfde) sexe is gedefiniëerd door
materiële opbrengst: er moet een produkt zijn;
een kind, een cultureel ding. Zoals eerder gezegd is
het hoogste produkt de vrede met het meer bezonnen
werk als staande dichter bij de ziel
dan de materiële bevrediging van de lagere
zintuigen alleen. Hoe dan ook moet er voor ieder
huwelijk een vorm van materiële opbrengst zijn.
Zelfs het spirituele huwelijk van een non met haar
klooster en Heer behoeft de uitdrukking van haar
materiële dienst aan de orde: heilige artikelen
e.d. zijn ook feitelijke dingen. Een prediker van een
religie moet de mensen bij elkaar praten als
materiëel bewijs van succes. Aldus heeft een
normaal huwelijk tussen een man en een vrouw de
eenvoudigste plicht van de voortplanting. De aard van
het huwelijk zal veranderen als men het eenvoudige
sexuele motief laat vallen voor een andere opbrengst.
Hoe meer kultureel de opbrengst, hoe minder
waarschijnlijk (noodzakelijk) het huwelijk zal zijn.
Oplossing voor dit probleem is produktief zijn voor de
ziel
geweten en zelfherinnering producerend. Bij ieder
maken echter is er de schaduw van de hartstocht die de
noodzaak predikt vanuit de ontevredenheid met de
afwezigheid ervan. Deze schaduw kan, de pijn van de
evolutie definiërend, de vorm aannemen van woede
lust, jaloezie en angst (afb.&afb..).
Hoe dichter bij het belang van de ziel hoe groter de
kans van zuivering van de schaduw en kans op
harmoniëren met het bestaande als een
uitbreiding. Het belang van de ziel
vergeten zal de kans op zuivering bederven en zal van
de bijdrage een verdringing maken i.p.v. een
uitbreiding. Ongezuiverd, verdringend gaat men
bergafwaarts eindigend in waanzin, ziekte oorlog en
degradatie.
b) Adopteer kinderen of overweeg medische
hulp indien kinderloos.
Niet
zelden gaat het huwelijk zonder de zegen van
nageslacht. Op deze manier kunnen mensen erg
ongelukkig en onvervuld zijn. Het huwelijk zou niet de
zelfbediening van het eigen liefdesbedrijf moeten
zijn, realiseren deze mensen zich. Liefde behoeft een
opbrengst is de algemene regel. De geïnvesteerde
energie moet enige wederkeer opleveren. Men kan zich
verschrikkelijk uitgeput voelen en alle tolerantie
voor verdere bezigheid verliezen de liefde onvervuld
vindend. Het huwelijk is zo bezien een proces van
afspreken, bezig zijn (verloofd), trouwen en kinderen
krijgen; duidelijk een materiële definitie. Deze
definitie volgend zou geen nageslacht hebben het
adopteren van kinderen of zelfs een medische ingreep
om het tegen de wil van de natuur in te bevorderen,
noodzakelijk maken. De laatste optie in het bijzonder
wordt zwaar betwijfeld. Men erkent de arts niet als
een vertegenwoordiger van God
die de mensen hun zonden vergeeft door de gebroken
schakels van de natuurlijke consequentie te repareren.
Eierstokken kunnen geblokkeerd raken, zaad kan zijn
vitale vermogen verloren hebben en stress kan de
afstoting van de ongeborene veroorzaken. De mensen
herkennen als dienaren en vertegenwoordigers van de
goddelijke voorzienigheid kan zijn onder de voorwaarde
van instemming met een orde die het heilige, de
tradities en de natuurlijke logica omvat. Een arts die
de eeuwige waarden respekteert en niet vervreemd is
van tradities en de logica van de natuur, kan worden
beschouwd als een vertegenwoordiger en dus worden
vertrouwd als een hoge priester van de
gezondheidszorg. Voor
God en
ziel
mag alles worden getolereerd, terwijl dat belang
vergetend datzelfde verwerpelijk zou zijn. Het is niet
wat men doet, maar de manier waarop het wordt gedaan,
wat beslissend is. De sociale kontrole van de orde van
de fundamentele waarden is, zoals gezegd, de garantie
voor juist functioneren en zo kan dus alleen door het
overwinnen van de angsten der formele identificatie en
bevrijding er de integratie zijn van wetenschap,
religie, politiek en natuurlijke vereisten.
Naar
een minder materiële definitie van het huwelijk
geldt hetzelfde voor het krijgen van andere
materiële bijprodukten dan kinderen. Voor het
schrijven van boeken, toneelstukken, het schilderen
van schilderijen, het bouwen van huizen etc. is het
niet nodig sexueel te zijn. In tegendeel zal het
uitstellen van de daad de subliminale kultuur van het
scheppen tonen als een spel van sexuele aantrekking
zonder met de sexuele daad bezig te zijn (aldus de sex
in feite bevrijdend van zijn kulturele isolement).
Dezelfde manier als waarop een haan veren kan hebben
om zijn sexuele uiterlijk te verbeteren, kan de
kultuur religie hebben om de sexuele belangen te
beschermen. Door de kultuur van het celibaat kan het
dierlijke belang van het materiële huwelijk
worden gedekt. Religieus wordt dit het sacrament
genoemd, wetenschappelijk professionele betrokkenheid
en politiek lidmaatschap van de partij. Alles tesamen
brengt de kultuur heel wat meer voort dan het enkel
overeenstemmen naar het natuurlijk instinct terwille
van nageslacht. Ook falend kultureel bij te dragen
omdat de eigen ontvankelijkheid is geblokkeerd, de
vitaliteit van de continentie niet funktioneert of
kulturele invloeden de inspiratie hinderen, kan men
zijn toevlucht zoeken in de hulp van 'doktoren' of
adoptie van de kulturele produkten van een ander. Op
deze manier kreeg het Westen allerlei buitenlandse
leraren, terwijl de vreemde landen allerlei westerse
hulp en uitrusting kregen. Hoewel eveneens net zo
betwijfeld, kan iedereen kortgezegd door integratie
van de wereldkultuur vooruitgang boeken ondanks de
vruchteloze huwelijken van een eenzelvige kultuur. Wat
geldt voor artsen die fysiek vruchteloze echtparen
helpen kan ook waar zijn voor leraren en autoriteiten
die andere kulturen helpen om vooruit te komen: als er
een gemeenschappelijk begrip van orde is naar het
goddelijke van de eeuwige waarden kan al het vreemde
en betwijfelde worden getolereerd.
c) Vermijd overspel.
Wat
is overspel? Het is niet eenvoudigweg de huwelijkse
ontrouw. Het is veel meer. Het is als ketterij, een
revolte of revolutie tegen de beperking van de
kultuur. Mensen zien het als een ramp voor het
huwelijk; een persoonlijke zaak. In feite is het een
kultureel probleem. Iedereen verlangt naar de volheid
van God
in feite behoefte hebbend aan emancipatie van een
lager naar een hoger nivo van kultuur
(afb.).
Niet bekend met de inhoud van de emancipatie
(afb.)
verleggen mensen eenvoudigweg het probleem hun
toevlucht nemend in overspel en dergelijke, begoocheld
als ze zijn door de materiële affaire. De volheid
van God
heeft betrekking op schoonheid. roem, macht,
verzaking, kennis en rijkdom (afb.).
De kerk en de edelen gaven hier oorspronkelijk
uitdrukking aan. Maar niet de logica van deze effecten
onderkennend is het hele begrip van emancipatie en
overgave aan de orde der bevrijding verduisterd. Men
kan het niet bereiken door gehechtheid aan welk van
die effecten van de Orde van de Tijd
ook. Wat beslissend is is te ontwikkelen, vooruit te
gaan, uit te breiden, en met de tijd
te bevatten dat het de kwaliteit en niet de kwantiteit
is die telt. Het is niet wat men doet of heeft, maar
,nogmaals, hoe het wordt gedaan en bezeten. Van
daaruit zal de logica van de volheid evident zijn. De
naam van de inhoud wordt gevonden in het zich
gewetensvol herinnerende zelf dat zich ontwikkelt door
de verschillende lagen van het fysieke naar het
machtige, van het machtige naar het sociale, van het
sociale naar het hartelijke, van het hartelijke naar
de bekentenis, van de bekentenis naar het inzicht en
van het inzichtelijke naar het ware van het goddelijke
zelf (afb.).
Op het pad van deze persoonlijke en collectieve
evolutie realiseert men de logica van de volheid die
zichzelf toont als het leven van kennis in
onthechting, rijkdom bereikend door te delen,
schoonheid door te harmoniëren, roem door viering
en macht door overeenstemming (afb.).
Niet wetend vanwege gehechtheid, rijkdom stelend,
schoonheid begerend in disharmonie, roem verliezend
door egoistisch te vieren en de macht corrumperend
door het kweken van tegenstellingen, definiëert
men de ware aard van overspel. Dit is hoe niet alleen
de echtgenote, maar de hele wereld wordt bedrogen door
ontrouw aan de emancipatorische belangen van de
ziel.
Zich vanaf het begin van het huwelijk het belang van
de emancipatie naar de interessen van ziel
heugend, zal weerhouden van overspel of dat
onbelangrijk maken als het gebeurde. Naar de
fundamentele waarden is overspel eenvoudig het
onreine.
d) Vermijd masturbatie en sexuele
liefkozing.
Zoals
met overspel zijn de andere meest populaire
alternatieven van de sexualiteit deel van hetzelfde
escapisme. Het doet er niet werkelijk toe of je jezelf
afleid in overspel, elkaar sexueel liefkoost of de
frustraties wegmasturbeert. Het is allemaal deel van
hetzelfde probleem van persoonlijke en collectieve
evolutie. In een systeem dat verward is en uit
evenwicht en uitgeput in zijn mogelijkheden, is er
niets over behalve vooruitgang door de verkenning van
alternatieven die het leven in zijn geheel verrijken,
eventueel onze manieren transformerend en de poorten
van de evolutie openend naar een hoger nivo van
beschaving. Het is goed hartelijk te zijn van de
scholen der religie, wetenschap en politiek. Zeker is
er veel bereikt op het nivo van het hart. Maar wat is
de collectieve bekentenis erover? Men probeert te
ontsnappen in perversies, het onbekende, de
consequenties van zich bekennen tot de waarheden die
al zo lang werden ingezien vrezend. Hebben we dat
liever als een schilderij aan de muur of een boek van
kritiek in de boekenkast of hebben we dat liever
netjes georganiseerd in een computer!?. Gravend in
schijnconcepten van verlichting houdt men vast aan de
vrijheid van een prive-onbeperkt van het informele,
gebukt gaande onder allerlei soorten van waanzin,
identiteitsverwarring, onzekerheid, misvatting, angst
en andere mentale ontreddering. Het is geen wonder dat
vele huwelijken falen vanwege het missen van het
essentiële van de persoonlijke en kulturele
vooruitgang. Het hartelijke van de materiële
kultuur, ondersteund door politiek, wetenschap,
religie en vakanties ter wille van de 'verlichting van
de natuur' bevrijden je niet van het neurotische en
schizoïde van het moderne. Hartelijk van de
materie
loopt men onpersoonlijk uit op droogte, lijdt de
politiek onder de niet aflatende twist van
tegenstellingen, verliest de religie zich in fixaties
en wetenschap zich in het winstmotief en faalt de
liefde voor de natuur bij een gebrek aan kulturele
positiviteit. Enkel geld verdienen en lol hebben,
werken en bidden is niet genoeg. Het behoeft verdere
integratie (afb.).
Naast dagen van werken, de zaterdag voor de
thuis-religie en de zondag
voor de boete van het vruchtdragende motief, heeft men
ook dagen nodig om enkel sociaal en uitgaand te zijn
niet langer afstand houdend met de media, dagen van
studie en bezinning zonder vruchtdragende aktiviteit
of socialiseren, en dagen van viering van de
natuurlijke orde als het eerste van God
(tabel).
Om de mensheid in zijn geheel en het individu op
zichzelf te behoeden voor het escapisme van het
sexuele alternatief moet men eenvoudig een
aanvaardbaar alternatief formuleren en onderzoeken,
dat geen verdringing is maar een geschikte kandidaat
om naar uit te breiden. De twintigste-eeuwse kultuur
is als een plant in een te kleine pot. Het vereist wat
zorg om te voorkomen dat de sexuele wortels niet in
zichzelf vergroeien zoals bij masturbatie en sexuele
liefkozingen. Een uitzondering voor deze regel is alle
sexuele toenadering binnen de context van het
voorspel: zolang het doel de voortplanting is is het
niet onheilig elkaar sexueel te
stimuleren.
e) Draag zorg voor een gemeenschappelijke
sublimatiecultuur.
Als
de sexuele gewoonten moeten veranderen omdat de
verspilling van die energie niet produktief is en erop
droog loopt helemaal geen oplossing te zijn, dan moet
er transformatie van die energie plaats vinden. Die
energie brengend op het hogere nivo van
machtsuitoefening, sociaal zijnd, voor het hart gaand,
zich bekennend tot een hogere orde, inzicht winnend en
de volheid van het goddelijke in het alledaagse leven
vindend, is een gemeenschappelijke sublimatiecultuur
van het hoogste belang(afb.).
Geen huwelijk tussen individuen of tussen individuen
en de wereld kan voortduren zonder een bewuste
kulturele kontrole door zich in te richten naar de
vereisten van de macht, de samenleving, het hart, de
bekentenis, inzicht en goddelijke integratie. Macht
behoeft fixatie door mondiale wetgeving, de
maatschappij door afdelingen van
statusoriëntatie(afb.),
het hart door formalisering, bekentenis door
inwijding, inzicht door geschriften, en goddelijke
integratie door het vestigen van continentie in het
dagelijks leven (afb.).
Naar
het individu toe die dit wil onderschrijven, aangezien
wereldorde zich alleen vanuit hem kan ontwikkelen,
betekent dit in praktisch opzicht dat een
gemeenschappelijke tweede wereldtaal moet worden
geleerd welke het Engels zal zijn, de taal van de
nieuwe informatiekultuur. Alleen met een
gemeenschappelijk taalbeheersing kan een
gemeenschappelijke wet worden bereikt. Ten tweede mag
het individu zich identificeren met het systeem van
statusoriëntatie (zie ook afb.)
zoals geformuleerd in voorgaande hoofdstukken om de
identiteit
te vestigen als zijnde een kandidaat zonder enige
verdere inwijding of kontrole. Ten derde mag men naar
het hart sublimeren door formele erkenning van elkaar
als zijnde een kandidaat om verplicht te raken aan de
orde zoals men dat zelf wil. Dit formeel engageren kan
ten vierde worden bevestigd door inwijding, dat wil
zeggen publieke bekentenis tot de fundamentele waarden
op alle drie de nivo's van betrokkenheid (aspirant,
erkend, en gevorderd)(afb.):
'trouw en eerlijk zal ik zorgen en delen naar de eer
van mijn betrokkenheid'. Ten vijfde mag het individu
zich verdiepen in meditatie
op de schrift en zelf bijdragen in het schrijven en/of
daartoe onderrichten terwijl ten zesde, hij of zij
zich volledig mag overgeven aan de dienst van de
ziel
door gehoor te geven aan de vragen van de orde en haar
associatie. Deze uiteindelijke overgave zou
logischerwijze betekenen dat zo'n persoon alle zorg
mag verwachten van anderen zoals men zelf voor anderen
zorg draagt zonder verdere uitwisseling van geld of
goederen. In de ideale situatie met vele deelnemers
van volledige overgave zou de orde volledig zorg
dragen voor alle behoeften van het individu, zoals een
gezin zorgt voor de kinderen.
Naast
al deze formaliteit op een realistisch nivo van niets
te hebben gerealiseerd van deze idealen van
persoonlijke bevrijding, kan ieder huwelijk niettemin
trachten stand te houden met de sublimatie van het
bezig zijn in een verdeling van arbeid, formeel
bevestigd door een wettelijk huwelijk en uitgesproken
zijn in morele bekentenis, met inachtneming van
geestelijke kennis en positief zijn naar iedere
congregatie van het goddelijke. Een gemeenschappelijke
cultuur hebben is de beste garantie van continentie.
f) Werk in overeenstemming.
Natuurlijk
kan er egotripperij
zijn maar dat zal niet volstaan. Bij wijze van
experiment kan iedereen van alles proberen, net als
een kunstenaar. Om een huwelijk of een betrokkenheid
bij de grote wereld echt werkzaam te hebben echter,
hebben we afspraken nodig. Verliefde mensen mogen
privé in hun belangen zijn, maar vroeg of laat
zal de betrokkenheid met de grotere samenleving
behoefte tonen aan bevestiging. Daar niemand een
eiland is, kan noch een echtpaar of een andere 'folie
a deux' doorgaan zonder verdere aanpassing en
integratie. Sociale kontrole kan een groot obstakel
zijn als allerlei soorten van doofheid, lafheid en
vooroordeel het privé-experiment van
ontwikkeling kunnen veroordelen en blokkeren.
Ontwikkeling betekent ofwel pijn ofwel waanzin, dood
ofwel ziekte en er tussenin koorddansen is niet een
enkel een sociale of antisociale aangelegenheid. In
feite is er naar de God
van de Tijd
een voortdurend amenderen nodig met een stevige greep
op de wetenschap van de ziel
als beste garantie van voortzetting.
Voortgaan zonder
enige bevestiging kan een tijd lang bestaan, maar
geheel buiten de samenspraak van de goegemeente zal
men zeker opbranden in het eigen initiatief. Derhalve
is het van groot belang dat zowel het individu als de
samenleving in zijn geheel alert blijven voor de
uitdrukkingen van de zelfverwerkelijking die opstandig
mogen schijnen, ketters of immoreel en afwijkend.
Elkaar veroordelen is makkelijk, maar begrijpen is
ietwat moeilijker. Een samenleving of individu die
niet ontvankelijk is voor de werkelijkheid
van de vooruitgang in het algemeen, of de tekenen van
individuele groei, kan zichzelf niet corrigeren, noch
zichzelf beheersen of bevestigen en in ere houden.
Binnen ieder huwelijk en tussen de samenleving en de
gehuwden is deze houding van waakzaamheid aangaande de
werkelijkheid der verandering gelijkelijk belangrijk.
Zonder positieve ontwikkeling zouden ten minste de
tekenen van een geblokkeerde ontwikkeling tijdig
moeten worden opgemerkt om waanzin en ziekte te
voorkomen.
g) Draag zorg voor verwanten, de traditie
en de voorvaderen.
Van
de fundamentele waarde van zorg dragen als een
hoeksteen van het huis van de kultuur kan worden
gezegd dat traditioneel in respekt met het
voorouderlijke, de verwanten zorg zouden moeten dragen
voor het menselijke belang zonder enige verwachting
van wederkeer. Tegengesteld aan zorg is er zelfzucht
die het ontbreekt aan mededogen en uitmunt in
wedijver. Wedijver mag dan een aardig idee zijn om een
spelletje te spelen, maar voor het belang van het
mededogen kan het schadelijk zijn. Mededogen is niet
een simpel sentiment van sympathiseren met de zwakken
en behoeftigen. Het is een groot verschil of men
neerkijkt op of echt onzelfzuchtig bereid is te leven
met. Het maakt een groot verschil alleen met
menselijke wezens te voelen en te leven of met de
grotere natuur in zijn geheel. Wat is traditie, wie
noemen we broeders en zusters, en aan wie hebben we
het allemaal te danken? Een enggeestige ziet alleen
vrouw en kinderen, zoals ieder zelfzuchtig dier de
rest als concurrentie of voedsel ziet. Een
ruimdenkende kan intelligenter
zijn in het herkennen van zijn eigen belang in dat van
vreemden en andere diersoorten en de belangstelling
voor andere vrouwen zien als een uitdaging tot
emancipatie om gelijke mensen te realiseren. Naar de
traditie van de mensheid is er veel verwarring over
wat onze wortels werkelijk zijn: zijn we vleeseters
die wedijveren met de grootste roofdieren eventueel
elkaar eveneens verslindend of zijn we natuurlijke
primaten hoofdzakelijk vegetarisch geïnteresseerd
levend in vrede en harmonie met de natuur als een
soort knutsel-aap. In het bijzonder vanwege de groei
van de bevolking wordt het antwoord op de vraag
dringend. De leidraad van het mededogen volgend als de
sleutel voor het begrip van juiste zorg met het idee
van wedijver en zijn zelfzucht als een tegendeel van
roofdierachtig belang, kan men logisch vasthouden aan
de vegetarische levenswijze als een bereikbaar idee
van de toekomst. Het vegetarische is zeker de traditie
van de geestelijke discipline die onze huidige kultuur
grondvestte en de sympathie met de neanderthaler
liefde voor het jagen en verzamelen minder dominant
maakte.
Niet
enkel de toekomst van de mensheid als geheel
beschouwend maar ook het belang van het handhaven
binnen een huwelijk in acht nemend, schijnt het
afzwakken van de hartstocht met de leidraad van het
mededogen een essentieel punt te zijn geboren uit de
eeuwige waarden van de ziel
(afb.)
Praktisch betekent dit dat als je verwanten lief hebt,
je in kontakt staat met een breder begrip van het
voorouderlijke en je enig respekt hebt voor de
kulturele traditie , het aangewezen is eenvoudig het
vegetarisch motief te volgen en het vleesprodukt te
vervangen voor bonen- en melkprodukten. Minder de
hartstocht en meer het mededogen, zal er minder
overspelig afwijkend gedrag zijn, meer interesse in
menselijke emancipatie, minder vervreemding van
verwanten en het belang van harmonie met de grote
natuur en meer continentie in relatie tot de
voorouderlijke grondvesting van het geestelijke deel
van de kultuur.
h) Plan sexualiteit en vermijd wederzijds
misbruik.
Sexualiteit
is een zeer belangrijk onderwerp voor het behoud van
een huwelijk of het bij elkaar houden van de familie
der mensheid. Sex is de grootste liefde die de mens
kent. Van God
is het het meest gewilde populaire kenmerk. Het
goddelijke van de sex is ieders ideaal en droom. De
nuchtere werkelijkheid
echter dikteert het een beetje anders: de kultuur
frustreert de primaire drift van de sex om ons echt
broeders en zusters te houden en eenmaal bezig met sex
bemerken geliefden zeer snel de gevaren van het elkaar
zelfzuchtig misbruiken. Liefde en lust verwart men
makkelijk met elkaar en niet het verschil weten kan
aanleiding geven tot heel wat relationele
moeilijkheden. Niet zelden worden allerlei soorten
spanning kunstmatig gecreëerd vanwege het
rechtvaardigen van de sexuele ontlading. Sex kan
dwangmatig en neurotisch worden alle zelfvertrouwen en
persoonlijke zekerheid verliezend. Het kan een slechte
gewoonte of een verslaving worden. Wat is er erger dan
het bederven van het mooiste van de lichamelijke
liefde dat er is.
Samenvattend
heeft het sexuele altijd regulering nodig. We kunnen
het niet zomaar op straat doen met iedere vreemde daar
misbruik zeker moeilijkheden zal geven. Een vergunning
is gebruikelijk om zich te verzekeren van de
instemming van de gemeenschap: voor de sex trouwt men
legaal en religieus. Zonder dat zijn er ook regelingen
nodig: kontrakten om samen te leven of de band te
houden zoals ze in onderlinge overeenstemming is. In
feite wordt de lust in liefde veranderd door al dit
soort van regelingen. Of het sexuele motief nu
overheerst of het culturele motief, of men nu trouwt
vóór het hebben van sex of er na,
niemand houdt ervan misbruikt te worden en dus heeft
iedereen behoefte aan een goede regeling van de sex.
Vaak nemen mensen hun toevlucht tot masturbatie in het
zicht van alle kulturele frustraties vanwege de
planning van de sexuele aangelegenheid. Maar ook voor
jezelf is de zelfde waarheid van toepassing. Is er
echt een verschil in je sexueel verhouden tot jezelf
of iemand bij de gewoonte betrekken? wat echt telt is
het vermogen om te kunnen gaan met het dynamische en
complexe van de kultuur. Het vermogen verliezend kan
men perverteren of perverterend kan men het vermogen
verliezen. Het kan een vicieuze cirkel zijn. Goede sex
en goede kultuur is waar het ware huwelijk met haar
en/of de wereld om draait.
i) Vermijd het de ander te
beschuldigen.
Het
meest beroemde van de menselijke val is de theorie van
de toeschrijving. Wie moet de schuld krijgen van al de
moeilijkheden: is het de vlees-eter, de
fundamentalist, de verdomde wetenschapper, de
doortrapte politicus, de pervert, de wilde kunstenaar?
Wie is nou de duivel in eigen persoon eigenlijk?
Hebben we nog niet genoeg misdadigers? Al dit
beschuldigen en vervolgen van zwarte schapen in de
naam van één of andere theorie van
toeschrijving is een schaduw van de behoefte aan een
persoonlijke God.
De persoonlijke God
wordt gevormd uit het slechte van de mens dat behoefte
heeft aan bestraffing. De klassieke held, ridder,
profeet, hoogste persoonlijkheid, heilige etc., daalt
neer uit de hemel neer met het oordeel van
God
moraliserend voor beter gedrag in de zin van meer
afhankelijk zijn van de ziel
dan van materiële genoegdoening. Het is omdat de
mensheid in zijn geheel afdwaalt van het 'rechte pad'
en niet omdat een enkele persoon slecht zou zijn. Net
zoals het onwijs is geen respekt te hebben voor de
missionaris van God,
is het gelijkelijk onwijs wat voor persoon ook
verantwoordelijk te houden voor al het kwaad in de
wereld. Het is vanuit deze logica heel duidelijk dat
het missen van de missionaris de schaduw geeft van het
beschuldigen van zwarte schapen. En we kunnen niet
altijd verwachten dat de God
uit de hemel alle schuld op zich zal nemen om ons te
beschermen tegen die schaduw. De leringen van al deze
helden van God bestuderend is onzelfzuchtigheid het
motief van hun prediking en handelen. Ze vragen er
niet in het bijzonder om dat men hun de voeten kust,
hoewel ze het toestaan; ze vragen altijd uitgerijpt
zelf de verantwoordelijkheid te nemen van het hebben
van een goed geweten naar het belang van de
ziel.
Dit overwegend wordt deze algemene regel van het
niemand beschuldigen en in het bijzonder niet de
Godheid in eigen persoon, duidelijk: beschuldig altijd
jezelf en niet de ander. Ik ben degene die er niet in
slaagde om te gaan met de complexiteit van haar of de
wereld. Geen beschuldigen van anderen zal ook maar
iets anders zijn dan lafheid, vooroordeel en doofheid:
apenstreken. Het vastzetten van criminelen beschuldigd
van het kwade (de duivel), kan alleen maar dit als
doel hebben: ieder zou het kwaad bestrijden het in
zichzelf moeten zoeken. Het is alleen maar omdat
sommige mensen meer gevangen zitten dan anderen
aangezien bevrijding in overgave aan de dienst van de
ziel
mogelijk is. Dit is ook waar voor de (ge)hechtenis die
de huwelijkse overeenkomst
vormt.
j) Wees duidelijk en converseer over
relevante sociale onderwerpen.
Duidelijkheid
is liefde. Dingen onduidelijk houdend in de
geheimzinnigheid van verborgen kulturen die verzot
zijn op hun kostbare continentie, ontbreekt er heel
wat liefde in de wereld. Geheimhouding, inwijding en
verraad zijn de dominante thema's van de mensheid. Hoe
twijfelachtiger de kultuur is, hoe meer verborgen de
werkelijkheid.
Openheid wordt algemeen beschouwd als een teken van
kracht: zeg de wereld dat de Heer de last van zijn
eigen schaduw op zich nam (afb.),
vertel de wereld over de uitvinding die in het belang
van iedereen is. Geen kopen en verkopen is het ideaal.
Geen prijskaartje aan het belang van de waarheid. Dit
is het ideaal van een open kultuur waar iedereen alles
mag weten uit bibliotheken en informatie-netwerken. De
betekenis van de geheimhouding vindt men in de stilte
die de zwakheden omgeeft. De zwakheid mag niet worden
verraden: het is privé, een beroepsgeheim of
een beroepsafwijking waarop de voorgaande regel van
zelfverantwoordelijk niet-beschuldigen van toepassing
is. Het is zelfs een psychologische wet: een persoon
kan alleen doorgaan met een positief zelfbeeld,
ondanks de zwakheden, eventueel het meest
onwaarschijnlijke van de overeenstemming verdedigend.
De advocaat zal het in de rechtszaal verdedigen, de
psycholoog in de therapiekamer, de echtgenoot zal het
in zijn huwelijk verdedigen en de priester zal het
vergeven op de biecht. Duidelijkheid is liefde en
duidelijk te zijn over je trouw is van het grootste
belang. Daarom is bewijs leveren van trouw aan de orde
van de ziel
van primair belang, de bevrijding
in dienstbaarheid het grondmotief van het handelen
makend. Deze duidelijkheid stelt niet alleen de
heiligheid van het huwelijk veilig maar ook de
verlossing van de mensheid. In deze zin is de
sensatielustige hang naar roddel niets dan verraad
terwijl de bekentenissen van diegenen herboren voor de
orde de realiteit
van het geloof in het echte ware uitmaken.
Converseren
betekent openlijk tegengesteld zijn en houdt in dat
men dat door middel van het woord doet. Het is, op de
goede manier, dezelfde dienst in duidelijkheid die
geen confrontatie of tegenstelling vreest om zich aan
de belangen van de ziel
over te geven. Dit is de manier om een gelukkig
persoon te worden. Niets is zo slecht als een hart vol
moord en een mond niet in staat om te spreken. Een
goed huwelijk wordt gekenmerkt door een gezonde zin
voor het gemeenschappelijk belang waartoe er open
communicatie is. Therapie, politiek en religie kunnen
de onderwerpen zijn die men vermijdt met vrienden maar
voor de leden van een familie is religieus en politiek
converseren of het praten naar een wetenschappelijk
denkmodel de manier om de band te bevestigen.
k) Draag zorg voor de emancipatie van u en
uw partner.
Binnen
een huwelijk is het nogal duidelijk wat zorg voor
emancipatie
betekent: de vrouw heeft dezelfde rechten als de man.
Ondanks het biologische verschil mogen beiden werken,
studeren, stemmen en thuis blijven met de kinderen.
Het scheiden van de wegen van het aannemen van een
andere religie, politieke partij of wetenschappelijk
denkmodel leidt niet noodzakelijk tot verwijdering,
hoewel dat vaak wel het geval is. Emancipatie
brengt altijd het risico van de vervreemding met zich
mee. Ontnuchterend van de regressies van de lust kan
men ontdekken geen partner te hebben of zelf geen
geschikte partner te zijn. Men kan besluiten voor de
ziel
te gaan en het verschil van de vervreemding te
tolereren of er zelfs van te houden, of men kan
beslissen te gaan voor de kultuur, te hertrouwen en de
vervreemding niet te tolereren. In emancipatie
kunnen kultuur en de persoonlijke ziel
tot tegengestelden uitgroeien. Niet zelden gaan mensen
de last van de emancipatie
vrezend door op hun regressies eventueel ziekten
koesterend met het blokkeren van hun energieën.
Gehechtheid
is de wortel van alle lijden als zodanig. De grootste
kans op succes is te emanciperen
naar kulturen die vast houden aan traditionele wegen
van zielsbehoud.
Hoe meer experimenteel, sectarisch en speculatief de
sublimatiekultuur, des te groter de kans op
echtscheiding en vervreemding. Het ideaal is kulturele
vooruitgang die de hele samenleving beslaat. Daarvoor
is een eenvoudig begrip van de ziel
nodig met een concrete algemeen aanvaarde vorm van
God.
Samenvattend schijnt het antwoord te zijn dat het
bereiken van een gewetensvolle (bezielde)
heugenis van de orde van de tijd
(God)
een juiste basis is voor de menselijke vooruitgang.
Praktisch zouden man en vrouw het er over eens moeten
zijn wie wat doet op welk tijdstip.
Naar het bredere begrip van de emancipatie
van een wereldkultuur, zou de mensheid in relatie tot
de natuur het er ook over eens moeten zijn wie wat
moet doen op welke tijd
(afb.).
Het is niet eenvoudigweg dezelfde rechten hebben en
dan wedijveren tot de dood erop volgt.
Emancipatie
met een ziel
betekent gewetensvol rekening houden met elkaar en zo
het voornoemde.
l) Blijf eendrachtig in de
opvoeding.
In
het opvoeden van kinderen is het van belang consistent
te zijn. In geëmancipeerde,
gemengde huwelijken kan dit een probleem vormen.
Emancipatie
betekent ook dat men het dynamische van de
persoonlijke ontwikkeling moet accepteren.
Verschillende stadia van ontwikkeling volgen elkaar op
(afb.)
en kinderen stemmen hier niet altijd mee overeen.
Kinderen kunnen erg verward raken, teleurgesteld en
verwaarloosd. Een schrijver kan ook een boek schrijven
en daartoe een volledige kultuur adopteren, alleen
maar om het later te laten vallen om een ander boek te
schrijven. Niettemin behoeven dergelijke
'bijprodukten', de kinderen, de boeken de juiste
aandacht. Daarvoor is een gemeenschappelijke kulturele
basis nodig waarover paren privé en grotere
kulturen collectief overeenstemmen ten einde zorg te
dragen voor de juiste opvoedkundige en
filognostische
(van de boeken houdende) continuïteit. Zoals
hierboven vermeld is er een overeenstemming van
gewetensvolle aktie over de orde van de
Tijd
nodig. Naar het kulturele belang van een noemer van
formele identiteit is eveneens een structuur van
statusoriëntatie (afb..&afb.)
en betrokkenheid (afb.)
besproken. Op basis van een alternatieve orde van de
tijd
(tabellen)
en een vestiging van de identiteit
(afb.)
voor emancipatie
en sociale kontrole kan men degelijkheid vinden voor
het doel van de filognosie
en het onderwijs. Op de goede manier gegrondvest in
het liefdadige, dat wil zeggen in vrijwillige dienst,
kan een dergelijk respekt van orde de ouders vervangen
die wegvallen vanwege de verstoringen van de
persoonlijke ontwikkeling. Allerlei dingen kunnen er
misgaan en een gemeenschap moet leren collectief
verantwoordelijkheid te dragen voor zulke
calamiteiten. Het diktaat van de persoonlijke vrijheid
is een zware, en als men de kinderen niet wil bederven
en de liefde voor de kennis of de eer van bezielde
emancipatie niet wil verliezen, moet er voorzien
worden in een juiste continuïteit van kultuur
voor iedereen. Alleen op basis van gelijke kansen voor
allen kan er echte wereldvrede zijn. Het vormen van
elites mag plaats vinden, maar kan niet het
dominerende thema zijn. Openheid naar allen, ook naar
het verleden en de toekomst toe, definiëert de
gezondheid van de vooruitgang en het gezonde verstand
van ieder systeem van bestuur.
m) Raadpleeg onpartijdige
buitenstaanders
in geval van machtskonflikten.
Kontakt
verliezend met het belang van de ziel,
begoocheld door de aantrekkelijkheid van de
materiële natuur, kunnen paren afdwalen van het
rechte pad der emancipatie (afb.
& afb.
) en de minder gerechte bereiken van menselijke
aktiviteit verkennen. Daarvan leert men zeker over de
limieten en grenzen die men niet moet overschrijden.
Een ander ongewild effect van een dergelijke ervaring
is het machtskonflikt. Experimenterend verliest men
makkelijk het gezag en de zekerheid van de kultuur en
orde van de ziel.
Proberen zelf de macht te krijgen in een begoocheld en
verwrongen idee van gezag en rijpheid, kan men in een
relationele hel belanden. De geliefde beminde wordt
een diktator en het gekoesterde leventje wordt een
leugen. Om een veilige weg terug te vinden, terug naar
het goede en echte van de tijd,
kan men tijdelijk aanvaarden terug te vallen in een
situatie van leerlingschap ten einde de verloren
discipline weer teug te vinden. Daar is vaak hulp bij
nodig. Enkel door boeken alleen is het moeilijk ook
maar iets vooruit te komen. Sommige dingen zijn zuiver
sociaal en veel kennis en regelgeving is ongeschreven.
Om iets te leren is er ook de bron van het gezag van
buitenaf en andere zoekers van de waarheid van
persoonlijke emancipatie (afb.).
Daarvoor zijn er priesters, politici en
wetenschappelijke therapeuten die onderrichten en
helen overeenkomstig hun geloofsovertuiging, politiek
en paradigmata. Ieder systeem mag claimen exclusief en
de enige en ware oplossing te zijn, maar de politieke
werkelijkheid
leert ons dat klaarblijkelijk het naast elkaar bestaan
van allen de behoefte is. Welk systeem van bestuur ook
aangenomen, ieder zal vast houden aan zijn eigen
overeenkomsten. Men mag meedoen voor zover men ertoe
in staat is maar het veranderen zal moeilijk of
onmogelijk zijn. Er is een natuurwet die de
coëxistentie en continuering gebiedt van de
diversiteit van alle levende wezens en alleen bij het
verlies van funktie en aanpassing sterft de soort
uit.
De
kultuur is niet anders: complexiteit kan toenemen maar
het bestaande verdringen is een oorlog. Bij voorbeeld
wat betreft tijd
hadden we de oude dynamische definitie van de
werkelijkheid
van de hemellichamen. Later werd daar de
electromagnetische definitie van de tijd
aan toegevoegd die de stabiliteit van de gemeten
tijdeenheid definiëerde met behulp van het
element Cesium Dat atomaire begrip van de
tijd
echter vormde niet echt een inbreuk op de autoriteit
van de zonnewijzer die het dynamische van de
tijd
definiëert. Nog steeds moet de exacte lengte van
atomair getelde tijdeenheden zoals uren en dagen,
worden gecorrigeerd naar de klaarblijkelijke
instabiliteit van het gemiddelde van hun natuurlijke
lengte (de aarde draait steeds langzamer t.o.v. de
zon). De wet van de tijd
luidt dat ze moet veranderen; geen maat houdt stand
hoezeer we ons ook fixeren op een standaard
meeteenheid. Het verschil tussen wat met meet en
waarmee men meet gebiedt een dualistisch begrip van
validiteit als het aankomt op het vestigen van een
veelomvattende orde van de tijd.
Uit dit voorbeeld mag duidelijk zijn waarom het gezag
van buitenaf belangrijk is in het overwinnen van
machtskonflikten en psychologie binnen een zeker
systeem van bestuur en fixatie. (afb.).
Het leven ruïneert alle systemen en dwingt ze tot
(her-)aanpassing aan de werkelijkheid
buiten ons voor hun overleven.
n) In geval van verwijdering: scheidt de
bezittingen.
Vroeg
of laat moet de rijpe persoon zijn eigen weg volgen.
Als het zo uitkomt dat emancipatie tot verwijdering
leidt, ontdekkende dat men voorbij het lustprincipe
niet bij elkaar past, moet men eenvoudigweg vergeven
en vergeten. Onthechting is altijd het probleem van de
vooruitgang. Vast houdend aan het materiële
verleden wordt de behoefte aan vooruitgang een
geestesziekte. Derhalve is het van belang mijn en dijn
te scheiden. Gehecht aan de tekenen van de eigen
kultuur moet men leren wat betreft de eigenaardigheden
en spullen van de ander te vergeven en te vergeten. De
verliefdheid van de liefde leidt tot gehechtheid
aan allerlei soorten van gedrag en dingen die men niet
zo makkelijk kan vergeten: het maakt twee zotten die
elkaar niet zouden moeten beschuldigen van de eigen
waanzin. Scheiding van de bezittingen trekt een grens
tussen twee gehechte mensen die het niet eens kunnen
zijn over waarvan te onthechten en voor welk doel.
Natuurlijk zou het aardig zijn als de partners het
eens zouden zijn over een gezamenlijke kultuur van
sublimatie en onthechting. Maar vaak is dit niet het
geval. Verliefd zijn op de wereld, er teleurgesteld
over raken en plannen maken voor een andere manier van
doen, doet mensen het zelfde effect ondergaan. Men
gedroeg zich als een dwaas, mensen raken eraan gewend,
en ermee stoppen is net zo moeilijk als het doorbreken
van een verslaving. Niet alleen is men gekonditioneerd
aan het gedragspatroon dat niet langer bevredigt, ook
de wereld is gekonditioneerd niets dan dat te
verwachten. Bekeerd tot een andere manier van leven
valt plotseling 'de hele wereld' weg , vriendschappen
werken niet meer, men moet van baan veranderen, er
wordt een andere taal gesproken. In het begin kan
emancipatie zeer bitter zijn terwijl men slechts na
enige tijd ontdekt hoe zoet het kan zijn. Daarentegen
kunnen in het begin lust en gehechtheid
heel zoet zijn, alleen om na enige tijd te ontdekken
dat als de opwinding voorbij is men gevangen is in een
bittere strijd tegen slavernij en verveling. Vanwege
het eerste zou men niet moeten scheiden en vanwege het
laatste zou men elkaar niet moeten haten. Uiteindelijk
is zelfrealisatie het resultaat van wat men zelf heeft
gerealiseerd en ware liefde herkent het in de
ander.
Wat
betreft de werkelijkheid
van de tijd
heeft de mensheid hetzelfde probleem. Verliefd geraakt
op het moderne kwamen we terecht in gehechtheid
aan tijdzones die niet echt nodig zijn en een kalender
die stamt uit een tijd
voor het jaar nul die niets dan een verwarring is van
verschillende tijdindelingen en politieke
strategieën. Het mijn en dijn van elkaar
scheidend zouden diegenen die gehecht zijn aan het
verleden in staat moeten zijn door te gaan, terwijl
mensen die het eenvoudiger schema van ware wereld
tijd
(GMT gecorrigeerd voor de tijd
-vereffening
eventueel aangepast aan de plaats waar men zich
bevindt) en een 24-verdeling van de kalender (zie
tabellen)
volgen, gelukkig zouden moeten zijn met hun
alternatief en ideaal van harmoniëren met de
natuur en de rede. Om het geheel van de complexiteit
van de vreedzame coëxistentie in acht te nemen
kan zoals voorheen gezegd het
ontwerp voor een nieuw type
klok worden
gerespekteerd.
o) Vermijd geweld bij en tegen
kinderen..
De
eigen onwetendheid niet herkennend worden kinderen
vaak gehaat door de ouders die, worstelend met het
volwassen gebod der zelfverantwoordelijkheid ergernis
ontdekken bij de afhankelijkheid en diktaten van het
kinderlijke. In plaats van vrije zelfverwerkelijkende
geëmancipeerde individuen te worden, moeten de
ouders lijden onder de slavernij van de werklast van
hun voorgaande lusten. Het lustprincipe is niet in
één dag overwonnen: het brengt een
wereld aan consequenties met zich mee die natuurlijk
wordt geregeld door het hebben van kinderen. De meest
eenvoudige dingen als eten, je gedragen,
zindelijkheidstraining etc. moeten telkens opnieuw
worden geleerd totdat een gezonde werkelijkheidszin
de onschuld van het leven domineert (afb.).
Er niet in slagen deze werklast te dragen en vervreemd
van de ouderlijke autoritaire houding gaan mensen naar
de hel heropvoeding behoevend in instituten voor
geestelijke gezondheid, kloosters, therapiekamers en
andere trainingen. Veel van het menselijke leven gaat
over deze aangelegenheid van het dragen van de
werklast van de voorgaande lusten. Het is heel normaal
en niets om je voor te schamen. De mensheid heeft
altijd pelgrimages gehad, religies en andere
bezigheden om ermee in het reine te komen en in de
toekomst zal het blijven voortbestaan in
één of andere vorm. Ook de orde
voorgesteld in dit schrijven in de vorm van een andere
klok en discipline van statusoriëntatie vormt een
werklast die een intermediair is tussen de oude lust
en de nieuwe uitkomst van simpelweg een andere
kalender en dezelfde oude klok bestuurd naar de zon
zoals het zou zijn. Het kan eenvoudig wel duizend jaar
duren vooraleer de hele wereld kultureel verenigd is
in een verbeterde tijdpolitiek. Vanwege het feit dat
iedereen zijn eigen manier erop na houdt moet worden
gewerkt aan een grote complexiteit terwijl het
uiteindelijk niets meer blijkt te zijn dan de
evolutionaire pijn van het doen van één
stap voorwaarts in het bestuur van tijd
en identiteit.
Met deze last in de persoonlijke sfeer van het
opvoeden van kinderen of zorgen voor de dierbare
artefacten van de eigen kultuur, moet geweld vermeden
worden. Geweld is het resultaat van frustratie
gekonfronteerd met meer moeilijkheden en werk dan men
behoefte aan heeft, gewenst is of naar verlangde. De
onderliggende begeerte die de geestelijke gezondheid
weg rooft in goede banen leiden, wordt zoals gezegd
gedaan door regulatie in de politieke, religieuze,
wetenschappelijke en natuurlijke, persoonlijke
sfeer.
p) Behandel kinderen zo gelijkwaardig
mogelijk.
De
val van de intelligentie
toont zich in de relatie met de onwetenden en
onschuldigen. Hoe meer de kultuur is afgestompt hoe
erger de relaties tussen ouders en kinderen, leraren
en leerlingen, priesters en gelovigen, overheden en
burgers. Zonder zondaars zouden er geen religies nodig
zijn, zonder profiteurs zou er geen zekerheids-orde
nodig zijn, zonder gevallen zielen zouden er buiten
het ouderlijke geen leraren zijn, en zonder lust zou
er geen vernedering hoeven te bestaan. Ouders
intimideren kinderen ze ziend als de duiveltjes van
hun luist. Priesters moeten tot mensen prediken en
moeten de alledaagse zonden des vlezes aanvaarden,
overheden moeten eindeloos betalen voor sociale
zekerheid niet in staat iets materiëels terug te
verlangen vanwege het winstmotief en leraren moeten
keer op keer de lessen herhalen aangezien mensen
voortdurend hun intelligentie
verliezen in de val van de ziel.
Eenmaal verankerd in het werkelijkheidsprincipe echter
(afb.),
moeten priesters, leraren, ouders en politici leren de
naaste te behandelen als een gelijkwaardige partner en
niet als een slachtoffer. De ander is niet simpelweg
een onderdaan van de Staat, een kind, een pupil, of
een zondaar. Het is in de verheffing boven de ander
dat het zelfbewustzijn
verloren gaat en vijandigheid dreigt met revoluties
tegen valse klasse-onderscheidingen en oorlogen tegen
de vervreemding. Vandaar de regel van het in principe
zo gelijkwaardig als mogelijk is behandelen van
leerlingen, kinderen, gelovigen en onderdanen van de
Staat . Het is een vereiste van de zelfvernedering:
ikzelf ben een profiteur, een gevallen ziel, een
zondaar en leerling. Ik ben degene die emancipatie
behoeft en dus zal ik niet alleen mezelf bevrijden,
maar de hele wereld van mijn prediking, lering,
manipulatie en kleinering.
q) Hou dagen van festiviteit en
ontspanning.
Zoals
eerder besproken, is alleen bidden en werken niet
genoeg. In het bijzonder in een kultuur waarin de
media zeer prominent zijn geworden wordt een groot
deel van de arbeid verricht terwille van het afstand
houden. Meer en meer mensen die steeds maar dichter op
elkaar leven maken de informatiekultuur noodzakelijk
die de vervreemding overwint aan de ene kant terwijl
anderzijds de mensen gescheiden worden gehouden. Op
die manier t.v. kijken is bijna een beroep
van vredeshandhaving middels de sociale zekerheid
geworden met behulp van een multimedia-computer als
een antwoord op het probleem van van de eenzijdige
(één-richtings-verkeer-) informatie.
Natuurlijk mag afstand houden en afstand bevestigen
niet eindeloos doorgaan. Het mag dan een baan zijn in
een overbevolkte wereld, maar voor iedere baan moet er
een tegenwicht bestaan. Werk en ontspanning zouden
elkaar moeten afwisselen, en zo moeten afstand houden
en afstand bevestigen, worden afgewisseld met het
tegendeel: men moet de afstand overbruggen en aanwezig
zijn niet langer proberend de afstand te bevestigen
maar het in het werkelijke kontakt te
leggen. Praktisch neemt dit de
vorm aan van een nieuwe wijze van rust nemen: een
media-arrest op dagen naar een alternatief schema om
te kontrasteren met de kultuur en het
tijdbewustzijn.
Aldus hebben we zondagen
en zaterdagen die van een religieuze of familiaire
aard mogen zijn maar nog steeds betekenen dat we aan
de media werken. Zo hebben we ook werkdagen die de
media negeren, alleen bedoeld voor de vrije associatie
in sociale aanwezigheid terwille van de sociale
kontrole. En er zijn dagen dat beide soorten elkaar
overdekken vanwege het kontrasteren van het
bewustzijn
van de verschillende tijdschema's (tabellen).
Dit is de complexiteit van de postmoderne
informatiekultuur: het is zo ingewikkeld en divers dat
verschillende dagen nodig zijn alleen maar om te
studeren en te contempleren - niet werkend voor
afstand houden en om uit te gaan - èn dagen
voor het vieren van een nieuw seizoen en het vergeten
van al het overige. Van de chaos van vrije exploratie
van al het menselijk vermogen verheft zich een nieuw
soort van orde die alles regelt naar zijn eigen aard:
de politiek van de tijd,
de toepassingen van de wetenschap, de religies van de
oude en de nieuwe tijd
(New Age) en de natuurlijke orde van de voorvaderen.
Zo kan de moderne mens zijn ziel
terugvinden met extra dagen van festiviteit en
ontspanning, het begrip van arbeid en het houden van
vakanties herdefinierend.
r) Ga uit met de familie.
Voor
ieder huwelijk is niet alleen een bewuste benadering
van tijdafspraken
nodig om de gehele kultuur te kunnen dekken, ook is
het bij elkaar blijven ermee belangrijk. Wat de
celibatair in zijn vrijheid van zelfverwerkelijking
ook moge regelen zou niet verschillen van het belang
van het gezin. Samen uitgaan, kinderen hebbend of
niet, is verschrikkelijk belangrijk om het huwelijk en
de relatie vitaal te houden. Het ene bewustzijn
dat het andere kontrasteert veranderend van
privé naar publiek, van rust naar werk, en van
kultuur naar natuur, leert man en vrouw zichzelf beter
te kennen hetgeen de kwaliteit van hun huwelijk zal
verbeteren. Het huwelijk is dus niet alleen een
economische afspraak, een vorm van kinderopvoeding,
een religieuze overeenkomst of een natuurlijke
levenslust. Het kan een volledige diversiteit zijn
afdoende voor de rest van je leven. Het kan een
bevrijding zijn in een orde die een duidelijk
omschreven doel voor de toekomst heeft. Het kan een
motivator zijn die je weerhoudt van zelfvernietiging
en neergang. Het kan een manier van uitgaand zijn wat
betreft de wereld in zijn geheel zonder de continentie
te verliezen van het gezin of de vrijheid van het
celibataire..
s) Speel en waardeer de media
tesamen.
Er
zijn twee dingen die mensen geneigd zijn te vergeten
in de filosofie van bidden en werken. spelen en elkaar
waarderen. Opgroeiend leren mensen snel dat te leven
betekent dat je op een bepaald voordeel uit bent, of
het nu gaat om geld verdienen of de vrede bereiken.
Maar eenmaal de goederen verkregen hebbend en de
vreedzame regeling van hun verlangens, moeten ze nog
steeds leren te waarderen en te spelen. Voor je eigen
zaak gaan doet het ego
in weerlegging van al het andere gaan: de openheid
gaat verloren, en wedijver steekt de kop op. Ook
serieus in je eigen spel geloven, er een beroep en een
strategie van overheersing van gemaakt hebbend gaat de
zin voor het speelse eveneens verloren. Men is een
stuk chagrijn geworden die niet langer gevoelig is
voor de lol van het leven. Degene die altijd wilde
winnen blijkt het kostbaarste verloren te hebben: de
onschuld van de kinderziel
die speelt en zich overal over verwondert. Zo is het
erg belangrijk de schema's
die men hanteert in te richten ten behoeve van de
waardering van de naaste en de tijd
te nemen een spel te spelen dat vrij is van
voordeelrekeningen.
Voor
de waardering hebben we allerlei soorten van media:
radio, televisie, video, tijdschriften, kranten,
boeken, c.d.'s, tapes, computers, telefoons en
dergelijke. Er is een verschil in de media die direkte
communicatie ondersteunen, zoals televisie, radio en
de internetcomputer-telefoonverbinding en de media die
minder direkt zijn, een fixatie, en snel een vorm van
bezit dat leidt tot accumulatie en verbijstering door
gehechtheid
en neergang. Hoe groter de tijdspanne tussen het
zenden en ontvangen hoe moeilijker het wordt de
communicatie te ervaren als zijnde levend. Langzame
media zoals boeken , kranten, films, etc. zijn
afhankelijk van een collectief belang op min of meer
dezelfde tijd zodat iets in trek is maar een week
later kan zijn vergeten. Hetzelfde ding dat het ene
jaar 'in ' is kan nauwelijks het volgende jaar worden
gewaardeerd beschouwd als zijnde uit de
tijd.
Boeken laten zich het best lezen door een studiegroep
of religie daar in essentie ieder bericht een sociale
werkelijkheid
is. Zo kan men begrijpen waarom het soms erg moeilijk
is of onmogelijk een boek te lezen, hoe goed het ook
moge zijn. Een roman lezend communiceert men met de
schrijver je afstemmend op het thema dat men op
één of andere manier zelf moet leven. Zo
vertegenwoordigen je literatuur, platen e.d. je leven
en je ego.
Voor een goed huwelijk is het belangrijk samen
waardering te hebben daar kultuur veel van het
ego
kan vertegenwoordigen dat zich niet gelijkricht met de
ziel
op dezelfde manier als de partner kan of wilde
waarderen. Ook het communiceren met mensen zo
rechtstreeks als mogelijk is met een minimum aan
afstand tussen de betrokken personen, bevordert de
kwaliteit en inhoud van het bericht en het vermogen
het samen te genieten. Dit leidt rechtstreeks tot de
waardering van theatervoorstellingen
vóór televisie,
televisie-live-voorstellingen vóór van
te voren vastgelegde programma's,
cinema-voorstellingen vóór video of
televisievertoningen, on-line-discussies
vóór krantenpolemieken, etc.etc. Het is
belangrijk de prioriteiten duidelijk te hebben in de
waardering van de media, daar uiteindelijk de afstand
tussen mensen moet worden overbrugd. In essentie is
het de boodschap van ieder medium samen te komen en de
voorgestane orde te vieren. Gewelddadige en
sensatielustige representaties kunnen worden herkend
als waarschuwingen tegen het teveel afstand houden met
het verkeerde idee van discipline. En dat behoren we
niet te vieren. De boodschap van het medium is het af
te wijzen daar het menselijk lichaam de ultieme
machine is om mee te leven. Spelletjes spelend moet
men leren hetzelfde te herkennen: naar de
ziel
moeten ze representatief zijn voor de eeuwige
waarden
om een gelijkgerichtheid
te hebben die de echtelijke band ondersteund of de
continentie van de celibatair. In de spelen van de
sport etc. is men geneigd gefixeerd te zijn op winnen
met de implicatie dat men nooit gewonnen heeft
vooraleer het spel ten einde is. De juiste filosofie
is echter dat men altijd heeft gewonnen om te beginnen
en dat ieder spel het risico met zich meebrengt van
verlies. Beseffend dat het grootste gevaar bestaat uit
de mogelijk het spel zelf kwijt te raken, weegt het
verliezen op punten minder zwaar dan het risico als
onsportief te worden beschouwd niet tegen je verlies
kunnend. De gouden regel van alle spelen is te spelen
voor het spel en niet zozeer voor het resultaat. Het
bekrachtigen van het winnen van het spel met geld en
andere privileges is precies de manier om het te
corrumperen, de oorlog te definiëren en
slachtoffers te maken. Ter wille van de wereldvrede
zou dus in feite alle professioneel spel moeten worden
verboden. Het loopt in dezelfde val als geweld op t.v:
mensen vergeten dat hun fascinatie misschien over
slechte gewoonten en slachtoffers handelt, terwijl het
doel van het spel precies het tegenovergesteld was: de
kinderziel
der onschuld te herwinnen..
t) Pas op voor het creëren van
afhankelijkheid.
Niet
geëmancipeerde mensen in een huwelijk of een
andere relatie zijn zwaar van elkaar afhankelijk. Het
is een slechte gewoonte niet het weten-hoe te delen,
geheimen er op na te houden, te onderwerpen en andere
machtstrategieën te koesteren. Het zou helemaal
niet noodzakelijk moeten zijn macht uit te oefenen
over elkaar. Het machtsspel is een symptoom van
verloren autoriteit. Het gezag van een
vertrouwenswaardige orde missend, beginnen mensen te
vechten over het leiderschap, eigenaarschap, het recht
te genieten en het recht van gebruik etc. Na de
leeftijd van 21 jaar zouden mensen niet langer het
slachtoffer moeten zijn van machtspelletjes en
destructieve machtstrategieën. omdat ze het gezag
verloren en voor zichzelf moeten vechten. Het is een
primitieve kultuur die de orde van het gezag niet
regelt vanwege een lust van opponeren in konflikt: het
is vreemd aan de geest
der speelsheid en het delen in waardering. De
samenleving als een slagveld realiserend maakt geen
gelukkige mensen, zelfs niet als ze het wonnen: je kan
geluk niet kopen, noch kan je het bezitten. Geluk
ontstaat van juist bezig zijn met de Tijd,
dat wil zeggen, van je succesvol gelijkrichten met de
ziel welke de zetel is van het bewustzijn
van het eeuwige geluk. In de ziel komt alle goedheid
samen als een gewetensvolle zelfherinnering die het
beste van de mens omvat als zijnde God
of het ware zelf.
In
de ziel wordt het goede herinnerd en het slechte
vergeten: zo kunnen we vergeven en vergeten. Ware
onafhankelijkheid is het resultaat van het afhankelijk
zijn van de ziel en zijn waarden. Vandaar dat alle
afhankelijkheid in relaties binnen of buiten het
huwelijk onderworpen zouden moeten zijn aan het motief
van de eeuwige waarden die het juiste geweten
garanderen.(afb.).
Ertegen samenzwerend kan de illusie
van een band geven maar vormt in feite een verslaving
in dienst aan de zinnen: de afhankelijkheid waarover
altijd konflikten ontstaan. Deze afhankelijkheid zou
men niet moeten scheppen. Praktisch gezien zou men
elkaar niet tot vrije sex, vleeseten, speculeren, en
gokken terwille van enkel bezitten en het verraden van
de waarheid met bedwelmende middelen moeten verleiden.
Voor de frustratie van de sex hebben we kulturen van
sublimatie. Voor de frustratie van het vleeseten
hebben we de geneugten van de vegetarische keuken,
voor de frustratie van het op de winst uit zijn,
hebben we de wereld van de spelletjes, en voor de
frustratie van het niet-bedwelmen hebben we de
kulturen van het bewustzijn
die men aantreft in de alternatieve werkelijkheid.
De genezing voor de verlangens van de de ziekmakende
afhankelijkheid die alle huwelijken en andere
partnerrelaties ruïneert, is in één
zin: geniet van het subliminale, eet met mededogen,
speel voor het spel en ga voor het alternatieve.
Eenmaal deze stelregel waarderend, de doe-dingen
onthoudend en de niet-dingen vergetend , zal de
frustratie worden getolereerd en men de rebellie te
boven komen.
u) Behoud voorgaande relaties en wees
liefdadig.
Het
huwelijk en de partnerrelaties kunnen een samenzwering
van slechte gewoonten zijn. Niet zelden zal de Heer
zich manifesteren in de vorm van een partner om de
lessen van de eeuwige waarden te onderrichten. Sex
wordt geboden als een les of afstraffing tegen het het
egoïsme, de bezitsdrang, liegen en corruptie.
Lustig vergeet men de waarde van de subliminale
continentie die zich voedt met de vooruitgang van de
innerlijke kracht van de ziel:
verliefd verlies je je verstand
een ego
opbouwend, bezittingen verwervend, schipperend met de
waarheid, en corrumperend in de sex. Verzot op de
afstraffing van de liefde verliest men
intelligentie
en boekt men geen werkelijke vooruitgang; men leert
niet echt. Oude getrouwen van de celibataire
continentie gaan verloren in het proces en de
onzelfzuchtige houding is vergeten in de verbijstering
van het uiterlijk effect. Moedwillig voorgaande
relaties aanhouden en een houding van liefdadigheid is
de genezing voor alle nevenwerkingen van de school der
liefde. Het vereist het overwicht van de geaardheid
goedheid (afb.),
het mededogen, delen en zorgdragen, dat niet vreemd is
aan het ouderlijk instinct dat samen zou moeten gaan
met de sexuele voorkeur. Duidelijk is waarom het niet
corrumperen van de ouderlijke zorg zo belangrijk is.
Zelfzuchtige sex ruïneert de verbondenheid
met de ziel
en zo ook de uitweg uit de verstriktheid van de
materiële verbijstering.
v) Gun een ieder enige
privé-ruimte.
Zoals
eerder gesteld is het van belang je terug te trekken
en te recapituleren om je niet te verliezen in de
aangelegenheden van de wereld. Zelfs voor een klein
kind is het voor het ego
van belang om de oorspronkelijke aard van de
verbondenheid
met de ziel
te herwinnen in de afzondering van een persoonlijke
omgeving. Deze mogelijkheid om te ontsnappen aan de
dominante sociale opleggingen in de opvoeding en later
in het huwelijk missend kan men mentale en sociale
ziekten ontwikkelen. Gedwongen in het sociale kan men
destructieve gedragingen ontwikkelen alleen om van de
druk af te komen. Dit kan zich ontwikkelen in een
negatief groepsego vijandigheid koesterend of zelfs in
criminele ontsporing naar anderen toe of nog erger
antisociaal gedrag aankweken bij individuen die
psychiatrisch ontsporen. De samenleving en ook de
echtelijke verbintenis moeten een vrije keuze blijven
(afb.).
Alles kan worden gewaardeerd zoals ze zijn met al hun
beperkingen als men vrij is te weerleggen en zich
terug te trekken. Het gemanifesteerde materiële
is altijd vol van gebreken en is beperkt. Daaraan
gebonden zonder uitwijkmogelijkheid kan men nogal
wanhopig worden.
Praktisch
kan een man zich terugtrekken in de hengelsport, op
een zolder of in een schuur voor zijn hobby, terwijl
mammie dienovereenkomstig een namiddagse
meditatie
of slaapje kan ontwikkelen of zich kan verliezen in
borduurwerk en andere teruggetrokken aktiviteiten.
Aangezien een eigen plekje niet altijd voor handen is
moet men niettemin proberen in plaats daarvan je eigen
dingen te hebben, bezigheden, een stoel, een
speelhoekje, naaitafeltje, bureau
etc.
w) Deel je geheimen.
Zoals
bekend kan niet alles worden gezegd en onthuld. Men
moet de eer hooghouden. Hoewel men zich niet teveel
zorgen moet maken over het imago, moeten zaken die
echt goed gaan of slecht niet het belang verduisteren
van het gaande houden van de vertoning. Zo zijn veel
mensen dus niet zo heilig en zuiver zoals ze zich
voordoen of zich uitspreken. Dit is volkomen normaal
en o.k. Dit is een eeuwige praktijk van de menselijke
samenleving die van zijn leden vraagt trouw te zijn
aan de algemene standaard ten opzichte waarvan een
alternatief niet destructief mag zijn. Het is zelfs
één van de grootste krachten van de
mensheid: als eenmaal een bepaalde vorm van sociale
kontrole werkzaam is, kan de hele samenleving in vrees
leven die collectieve eer te verliezen. In oorlogstijd
zal de angst voor vrijheid en emancipatie zich
manifesteren in vijandigheid op die manier de
gekoesterde eer verspelend: Op die wijze verloor de
mensheid veel van haar kostbare maar verkeerd
beijverde idealen. Eer die uitdraait op valse trots is
een drama en een trauma voor de mens.
De
traditionele genezing voor de ziekte der falsificatie
door gehechtheid
aan het uiterlijke imago is de religieuze bekentenis.
Opbiechten zou de vervreemding van het belang van de
ziel
voorkomen en de ontsporing vergeven voordat werkelijke
ontsporing in de samenleving plaats vindt. In het
moderne heeft dit vele andere vormen aangenomen. De
televisie is als een collectieve biechtstoel die hoge
eisen stelt aan de kant van diegenen die het
waarderend moeten 'vergeven en vergeten'.
Psychotherapie zou de mensen hun hun egoïsme
vergeven in de bekentenis van hun zwakheid terwijl
new-age benaderingen de mensen hun irreligiositeit zou
vergeven bij het ontbreken van de tradities.
Alternatieve strategieën van gelijkrichten
behielden de eer van de moderne mens in het voorkomen
van een individuele en collectieve neergang in de
vijandigheid van de valse trots. Al deze
strategieën zijn gebaseerd op het delen van
geheimen in één of andere vorm van
bekentenis. In het huwelijk mag men dan niet alle
geheimen delen met de partner, maar ze vergeven te
krijgen door anderen zal het huwelijk er niet beter op
maken. De genezing bestaat niet zelden uit de praktijk
van het breken met de valse pretentie van heiligheid
binnen een huwelijk, op die manier de neergang van het
huwelijk zelf voorkomend. Het is een band van sterkte
en zwakheid die bewijst dat eerlijkheid het langst
duurt en dat er altijd een verschil zal zijn tussen
God
en mens, tussen mensen en hun idealen. Een andere
manier om dit te zeggen is dat te delen in de
bescheidenheid van het mens-zijn, de beste manier is
om de gemeenschappelijke werkelijkheid
en een ideaal om voor te gaan, tot stand te
brengen.
x) Draag zorg voor verrassingen en
alternatieven.
Gelijke
tred houden met een zekere sleur kan van belang zijn
maar draagt het gevaar in zich van het verliezen van
je bewustzijn.
Sleur heeft een sexuele bijbetekenis: het kan een vorm
van gehechtheid
of verbijstering door de materiële natuur zijn.
Vanwege de tijd,
de beweging van de materie,
hebben we bewustzijn:
zonder verandering neemt men niet waar. Zelfs dode
onbeweeglijke objecten worden waargenomen omdat de
waarnemer van positie verandert of zijn ogen beweegt.
Staren naar een object is een oude medidatie-techniek
om uit te rijzen 'boven de tijd',
waarmee bedoeld wordt dat men zich concentreert en de
geest
tot rust brengt. In de herhaling van dezelfde oude
manier hebben we twee werkelijkheden: de natuurlijke
werkelijkheid
van de cyclische tijd
die een bepaald patroon herhaalt dat het
bewustzijn
van normale levende wezens uitmaakt en de onbewuste
gewoonte van een konditionering die het
bewustzijn
wegneemt van een levend wezen. Het verschil tussen het
natuurlijk bewuste en het gekonditioneerde onbewuste
ligt in de autoriteit waaraan het levend wezen is
onderworpen. Levende wezens zijn gestructureerd,
vormen zelf een patroon onder invloed van buitenaf en
van binnenuit. Het patroon van binnenuit is genetisch
geprogrammeerd, het patroon van buitenaf is een mix
van culturele en natuurlijke invloeden. Aan het gezag
van de genen valt niet veel te tornen: als het
programma niet bevredigt zal er stress zijn om te
muteren voor de volgende generatie. Naar het
uitwendige hebben we in principe een vrije keuze van
natuurlijke en kulturele kondities om onze voorkeur
van leven te dienen. Kultuur en natuur kunnen
harmoniëren of in konflikt zijn. Overeenkomstig
de kultuur hebben we het gezag van andere personen:
heilige mannen en vrouwen, politici en wetenschappers
die te werk gaan middels hun fixaties in de vorm van
wetboeken, bijbels en constructies van toegepaste
wetenschap variërend van een eenvoudige klok tot
een gecompliceerde computer. Naar de natuur hebben we
het gezag van de natuurlijke orde, religieus
God
genaamd, politiek groen genoemd en wetenschappelijk
als de tijd
aangeduid. De tijd
stuurt de natuur middels het tonen van patronen van
cyclische tijd die religieus als God
worden gezien vanwege de natuurlijke bevestiging van
iedere genetische kode. Politici hebben moeilijkheden
met de tijd
daar de bewegingen van de natuur een contrapunt van
verschillende ritmen vormen ten opzichte waarvan ze
simpelweg een eigen pragmatisch idee van de
tijd
ontwikkelen. In feite heeft de mensheid middels de
klok te maken met een begrip van de tijd dat in de
natuur niet bestaat: het heeft zijn natuurlijke
dynamiek verloren en lijdt onder induktie tot een
hanteerbaar gemiddelde-zone-zomertijdbegrip van
'standaardisering'
Gekonditioneerd
naar het gezag van de natuur verliest men niet het
bewustzijn
omdat de tijd
van nature dynamisch is: geen maat van de
tijd
blijft dezelfde (uitgezonderd de impuls van een
quasar). Vanwege die verandering moeten we, onder dat
subtiele commando, alert blijven daar een uur niet een
uur is, een dag niet een dag en een jaar niet een
jaar. Die verandering garandeert de continentie van
het bewustzijn.
Wat betreft kulturele verandering hebben we het
tegengestelde effect: vanwege het fixeren van de
tijd
naar een gemiddelde, een zone of een seizoen,
verliezen we de dynamiek ervan, de aanpassing ervan
aan de plaats, en de geleidelijke verandering ervan
van nature. Met een gemiddelde worden we rigide en met
een zone verliezen we het kontakt met de ruimte die
door de tijd wordt beschreven (identiteit).
Met de zomertijd ontwikkel je een schok van
verandering i.p.v. de subtiele, geleidelijke,
vloeiende verandering. Vanwege deze laatstgenoemde
tekortkomingen van de kulturele tijd
lijdt de mens eronder er buiten geplaatst te zijn,
uitgeput rakend in compensaties en zich slecht voelend
in een staat van verwarring van identiteit
in het hier en nu. We spreken van kulturele
neurose
of een collectieve schizoïde
toestand die uit kan breken in een psychose van
oorlogvoeren of algemene criminele ongehoorzaamheid.
De laatste konditie van normale kulturele
neurose
houdt vervreemding in van het bestuur van de
ziel
welke inspireert tot geweten t.a.v. de natuur middels
het (collectief) overlevings-instinct.
Wat
betreft de collectieve werkelijkheid van de politieke
standaardtijd kan niet veel gedaan worden door een
individu: we kunnen alleen compenseren door van
persoon tot persoon een tegenkultuur te ontwikkelen
waarin alternatieven en verrassingen worden gehuldigd.
Van deze tegenkultuur van het bieden van verrassingen
middels onverwachte alternatieven kan zich een nieuwe
begrip van de tijd
ontwikkelen (tabellen)
als een genezing van het ziekmakende van de
standaardtijd. Ten einde niet chaotisch te worden in
de liefde voor de alternatieven, verwachtingen
weerstaand, moet het thema van de tijd
worden herinnerd; het gaat er niet om verslaafd te
raken aan drugs, vrije sex, financiële speculatie
of het doden van medeschepselen. Leugens, misleiding,
zelfzucht en bezitsdrang zijn symptomen van
gehechtheid.
De fundamentele waarden van waarheid, trouw, mededogen
en soberheid (afb.)
herstellend, kan het alternatieve worden vertrouwd de
weg vrij te maken voor een betere samenleving met
betere huwelijken en een beter begrip van de
tijd
met een gezonde tolerantie voor zowel het oude als het
nieuwe.
y) Hou het huis netjes.
Letterlijk
lijkt het een goede regel te zijn voor een goed
huwelijk. In de kontekst van een bredere kultuur is
het echter niet zo eenvoudig: wie is er
verantwoordelijk voor de chaos van de samenleving? :
wie moet de zeeën schoonmaken, de lucht, de bodem
en ons gekoesterde tijdbewustzijn?
Het liep allemaal uit de hand werkend voor het geld
i.p.v. voor de ecologische groene kwaliteit, het
spirituele geluk inwisselend voor materiële
bevrediging. De mensheid moet worstelen om te
overleven toenemend in bevolkingsaantal ontdekkende
dat zonder de fundamentele deugden van delen en
zorgen, eerlijkheid en rouw (afb.)
we niet kunnen overleven. We moeten uit liefde voor de
waarheid aanvaarden dat doden, vergiftigen, je
verlustigen en vergaren niet de manier is om
collectief te overleven. Om 'het hui opgeruimd' te
krijgen kan iedere getrouwde persoon dit proberen te
herinneren: de toekomst van de mensheid als geheel en
het individuele huwelijk in het bijzonder ligt in het
vegetarische, vrijblijven van bedwelmende middelen,
het reguleren van de lusten terwijl de kulturen worden
gedeeld. Op geen enkele manier kan enige vooruitgang
worden verwacht van het bevorderen van
vleesmaaltijden, het slikken van pillen, sexuele
vrijheid en het scheiden van kulturen. Deze
gehechtheden
leiden tot een 'rommelig huis' waarin de mensheid op
den duur niet kan overleven. Het gaat er niet om een
nieuwe morele norm en verbodsbepalingen te stellen: er
zal altijd enige liefde voor de chaos blijven
(afb.)
, er een rommeltje van maken wat betreft de
fundamentele waarden: het testen van de limieten is
toegestaan voor zover als de wet het toestaat. het
gaat er allemaal om het juiste einder van het ideale
te zien, het goede van het willen en de toekomst van
de kinderen. Met het eten van vlees gaat de vreugde
van het mededogen verloren (de hulpbereidheid), met
intoxicatie verliest men de zin voor de waarheid (de
eerlijkheid), promiscue wordt men bedrieglijk (smerig
of ontrouw), en bezitterig verliest men de tolerantie
(het vermogen tot delen (afb.).
Met dit in gedachten zal het geen probleem zijn het
huis netjes te houden en het huwelijk bevredigend.
z) Draag armoede, tegenslag, ziekte
en verlies.
Uit
armoede ontdekt men de kulturen van het geluk, door
tegenslagen leert men te onthechten en een uitdaging
te aanvaarden, van ziekte leert men spijt te hebben en
van verlies raakt men bevrijd. De hindernis
(afb.)
op de weg van al dit leren, dat vroeg of laat
geaccepteerd moet worden daar iedereen ontdekt wat het
is om zonder middelen te zitten, geluk te hebben,
gezond te zijn of ondersteuning te krijgen, wordt
gehechtheid
genoemd. Men kan gehecht zijn aan rijkdom, de
discipline ontberend om in armoe te kunnen overleven,
men kan op de gemakkelijke manier aan alles gehecht
zijn niet in staat enige verantwoordelijkheid of
stress te verdragen, men kan gehecht zijn aan de
gezondheid wanhopig wordend bij het ouder worden en
men kan gehecht zijn aan mensen en voorzieningen
volledig uitgeput rakend in je afhankelijkheid. Noch
als een individu, noch als een getrouwd stel kan men
doorgaan zonder te worden gekonfronteerd met deze test
van de tijd.
Zonder het vaste voornemen trouw te blijven in tijden
van ziekte, armoede, tegenspoed en verlies kan geen
relatie met de ander of met jezelf worden gehandhaafd.
De trouw heeft betrekking op de fundamentele waarden
die de werkelijkheid
garanderen van de ziel
. Rijk blijvend, gezond, geluk hebbend en ondersteund
zijn of niet, garanderen deze waarden de
continuïteit van de persoonlijke en echtelijke
integriteit.
-
|