INLEIDING

 

Er zijn zoveel regels in de wereld als er mensen zijn. Iedere genetische code is in feite een boek met regels dat op subtiele wijze voor alle levende wezens tegelijkertijd de verschillen en de eenheid regelt op het zelfde moment van bestaan. De zaken gaan goed, dingen lopen fout, maar altijd gaat men voor de regels die bij gratie van de evolutie altijd "de andere regels" zijn. Telkens weer worden de genetische codes veranderd onder de druk van de aanpassingen. Altijd worden de regels opgewaardeerd voor een betere regeling zodat in feite de regels van aanzien veranderen en verschillend lijken. Ondanks het feit altijd verschillende regels te hebben, ervan houdend zich aan te passen aan de verandering, zijn er thema's die terugkeren. Deze thema's betreffen de aard van de tijd, ruimte en materie; God, man en vrouw; politiek, religie en wetenschap; vaders, zoons en de heiligheid van de geest; verscheidenheid, eenheid en overbruggende culturen. De zaken schijnen in drieën te gaan een ziel hebbende die zich bewust is van de drie-poligheid van het superego, het ego en de dominantie van de lagere aandrift. Terwijl de wereld daartoe schijnt te bestaan uit vier culturele basis-opties die geneigd zijn in oppositie en conflict te verkeren, handhaaft het heroptreden van de andere regels het volledige van de werkelijkheid: Noord Amerika, Europa en Australië schijnen te functioneren op de wetenschappelijke benadering, het Midden Oosten en India op de religieuze benaderingen van de werkelijkheid van de Heer, het japanse/aziatische werelddeel functioneert naar de maatstaven van een suprème politiek en Afrika en Zuid Amerika lijken gedreven te zijn door het ritme van het natuurlijke leven. Niet in staat vierkant uit te leven naar de volledigheid van de werkelijkheid omdat men trots is op de eigen en achteloos over de andere cultuur, functioneert de wereld nog steeds op de driehoekige piramide van deze vier fundamenten van het mens-zijn (afb.). We zien altijd de werkelijkheid in drieën levend naar vier alternatieven. Vandaar dat het pleidooi van 'de andere regels' luidt zich bewust te worden van zichzelf: van de ziel van de eigen gewetensvolle bijdrage aan het volkomen geheel van onze wereldcultuur daarbij politieke, religieuze, wetenschappelijke en natuurlijke waarden uitbalancerend. We kunnen niet leven zonder de vonk van bewustzijn die we als individu zelf zijn temidden van deze piramide van de wereldcultuur. Een ieder heeft zijn eigen unieke aard en bijdrage in deze volle culturele complexiteit. De Andere Regels, die het belang benadrukken van de ziel en de orde van de tijd, zijn opgedragen aan de burgerbevolking van de gehele wereld die uitziet naar enerzijds eenheid en vrede en anderzijds respect verlangt voor de verschillen van cultuur. Met een wereld die leeft in vrede en harmonie moeten de regels van de andere persoon, de andere cultuur en een andere tijd worden gerespecteerd. Dit boek is een poging een concept van een wereldorde te schetsen die kan veranderen en toch hetzelfde kan blijven. Velen kunnen hun eigen religie, wetenschappelijke theorie of natuurlijke aandrift erin herkennen. Voor de schrijver is het een genoegen geweest de aanhoudende geestelijke ziel te dienen bezorgd over zijn aanpassing aan tijd en plaats in het licht van euro-amerikaanse wetenschappelijke idealen, indiaas/orientaalse Heerlijkheid, aziatische politiek, en de latijns/afrikaanse extasen van het natuurlijke ritme.*

 

 

Waarschuwing: bestudeer deze regels stuk voor stuk. Dit boek beschouwen als een lopend verhaal is een vergissing. Meer dan een paar regels tegelijk bestuderen is beslist af te raden.

 

_

a) Probeer als volwassene niet meer dan zes uur te slapen.
b) Ontspan je altijd zoveel mogelijk.
c) Hou steeds je geest aktief.
d) Denk altijd terwille van de ziel.
e) Leid een geregeld leven.
f) Doe je eigen plicht en niet die van een ander.
g) In geval van een conflict over de zeggenschap: zoek steeds je toevlucht in de onpersoonlijke orde.
h) Probeer je altijd aan te passen aan de omgeving.
i) Draag zorg voor de basisbehoeften.
j) Plaats altijd werk boven het profijt.
k) In geval van woede zoek afzondering.
l) Val in woede ontstoken nooit mensen aan.
m) Neem altijd de verantwoordelijkheid voor je daden.
n) Probeer verzamelen en bewaren te vermijden.
o) Wees trouw aan je leraren.
p) Wees afgestudeerd en je eigen baas.
q) Respekteer de autoriteiten en de wetten van je land.
r) Kleedt, scheer en reinig jezelf altijd gepast.
s) Probeer vanuit je intuïtie een expert te zijn.
t) Probeer zoveel mogelijk samen te werken.
u) Bescherm je persoonlijke privacy als je leven.
v) Kom assertief op voor je rechten.
w) Probeer altijd vriendelijk en beleefd te blijven.
x) Blijf bij je besluiten en hou je zoveel mogelijk aan je beloften.
y) Doe het noodzakelijke en veroorzaak geen verdriet.
z) Maak een regel en breek een regel met inachtneming van je integriteit.

   

 

    a) Probeer als volwassene niet meer dan zes uur te slapen.

Een volwassene zou niet meer dan zes uur moeten slapen. Kinderen slapen aanzienlijk meer. Het ontbreekt hen aan ervaring en persoonlijke orde en ze raken snel uitgeput. Langer dan zes uur slaap versuft het zenuwstelsel en geeft aanleiding tot depressies en andere geestelijke wanorde (afb.). Mensen die teveel slapen zijn meer ontvankelijk voor illusie, moeten dientengevolge meer compenseren en hebben aldus minder weerstand tegen stress. Compensatie gaat ten koste van de synergie; de energie bedoeld voor samenwerking en coördinatie. Volwassenen die zeven, acht uur slapen zouden zich meer moeten trainen in sociale vaardigheden en moeten leren een geregeld leven te leiden. 

 

    b) Ontspan je altijd zoveel mogelijk.

In een ontspannen toestand is men zich meer bewust van zijn omgeving en van zichzelf. Aktie concentreert de geest binnen een zekere aandachts-focus. Dit is nodig voor het verrichten van arbeid. Zelfs gedurende de arbeid echter, zou men, zo gezegd, regelmatig een stapje terug moeten doen om zich bewust te worden van de grotere context van de aktiviteiten. Eveneens is het van belang het gebruik van energie te minimaliseren voor een optimale efficiëntie. Een andere uitdrukking van deze regel is: maak je niet druk, hou je rustig, blijf bij de noodzaak.

Deze regel impliceert het hogere belang van de reflektie. Minder gericht op het lichaam en meer op de geest legt een grotere druk op het vermogen de gedachten te ordenen . Alleen een gewetensvol persoon is echt in staat tot een rustige levensstijl. Voor verwaarlozing bestaat er geen positieve en rustige geest. Een negatieve en rusteloze geest betekent ontevredenheid en desoriëntatie. Als je b.v. hongerig bent en niet weet wat te doen, moet je allereerst de juiste aktie ondernemen om de primaire behoeften te bevredigen van het lichaam en de persoon in zijn status (afb.) en levensoriëntatie (afb.). Alle gezonde reflektie is gebaseerd op deze fundamentele zekerheid. Oorlog bij voorbeeld kan worden herkend als een vicieuze cirkel: vanwege een ontbrekende zekerheid is er een conflict, en vanwege het conflict is er een gebrek aan de zekerheid.

 

    c) Hou steeds je geest aktief.

De geest zou altijd gericht moeten zijn op het doel van de aktie dat kan worden gedefinieerd als dienst aan de onderliggende orde. Een dwalende geest mag invloeden en zaken van buitenaf ontdekken, maar dergelijke speculatie open voor intuïtieve suggestie zou onderworpen moeten zijn aan de orde van het eigen leven. Het hiërarchisch principe zou intern moeten werken in bewustzijn van het belang van de eigen onafhankelijkheid en persoonlijke keuze.

Afhankelijkheid van gezag van buitenaf zal tot konflikt leiden met de volwassen optie. Men moge dan niet volwassen zijn op alle levensterreinen, maar de optie is er altijd. De regels breken kan worden beschouwd als een roep om gezag van buitenaf zoals iedere burger zich wellicht herinnert met b.v. tussenkomst van de politie. Maar adolescenten die het biologisch ontbreekt aan rijpheid, zullen zich moeten onderwerpen aan het gezag van de ouders. De ouder is verantwoordelijk voor jeugdigen tot 21 jaar. Ontwortelde jeugd zou behoorlijke leiding moeten krijgen van een begeleidingsdienst of onder wettelijk verplichte zorg moeten worden geplaatst.

 

    d) Denk altijd terwille van de ziel.

De onderliggende orde heeft betrekking op de werkelijkheid van de ziel die kan worden gedefinieerd als het zich gewetensvol herinnerende ware geestelijke zelf. Men zou het feit moeten accepteren dat het lichaam of valse, zeg tijdelijke zelf, wordt beheerst door de geest en de geest wordt bestuurd door de ziel (afb.) De orde van de ziel is gedefinieerd als God waarvoor er vele namen en definities zijn. Voor zover het het onpersoonlijke betreft kan men zeggen dat al het gelijkrichten met de ziel afkomstig is van een begrip van celibataire orde dat de wijsheid vertegenwoordigt van de voorouderlijke heiligheid. Hiertoe kan men heilige geschriften bestuderen van bij voorkeur verschillende aard om zich te verzekeren van de volwassen optie. Met eenzijdige studie dit aangaande is men gevangen binnen één school van denken terwijl de gezonde psyche een vrijheid van keuze verlangt. Het is niet slecht gekozen te hebben, het is slecht de vrijheid van mening ontzegd te krijgen zoals die door democratische wetgeving is vastgelegd. Wat als goed en slecht wordt beschouwd is eenvoudigweg linguïstisch gedefinieerd en vastgelegd middels wetgeving. Men moet beantwoorden aan de vereisten van de eigen cultuur. Onenigheid hierover noodzaakt politieke aktie. Dit kan eventueel leiden tot sociale konflikten en internationale oorlog. Aldus kan worden geconcludeerd dat de basis zekerheid van behoorlijke wet en orde van primair belang is voor een succesvol leven en een succesvolle wereldorde. Succes kan worden gedefinieerd als algemene publieke tevredenheid met de bestaande wet en orde met inbegrip van een geringe belangstelling voor verdere politieke aktie. Aangezien normale niet-politieke individuen niet zelf de wet kunnen maken, is alleen het begrip van persoonlijke orde verder van belang. Regels voor persoonlijke orde worden aldus beschouwd als dienst aan de ziel en God ongeacht de eigen religieuze voorkeur. Persoonlijke orde die uitloopt op een dwangmatige stoornis impliceert een vervreemding van de ziel. In dat geval moeten de regels die betrekking hebben op de ziel worden nagetrokken.

 

    e) Leid een geregeld leven.

Er zijn hier een paar belangrijke punten om te herinneren. Men zou evenwicht moeten houden, dat is te zeggen, rust en aktiviteit, sociale en persoonlijke interessen, werk en ontspanning zouden elkaar niet moeten verdringen. Er zijn altijd ten minste twee kanten aan de materiële waarheid en geestelijke gezondheid vereist respekt voor beiden. Aldus kan men in het algemeen stellen dat twaalf uur rust en twaalf uren aktiviteit een goede basis vormen voor de indeling van de dag. Dit geeft zes uur rust in totaal te besteden in tussenperioden gedurende de dag. Normaal heeft men na het slapen en voor het ontbijt een uur om op gang te komen. Gedurende het werk in de ochtend en ook in de namiddag is het verstandig een half uurtje te pauzeren. Dit laat anderhalf uur over rond de tijd voor lunch en avondeten, met één uur om tot rust te komen voor het slapen gaan, de zes in totaal volmakend. Werken kan maximaal twaalf uur verricht worden welk een verder uitbalanceren vereist. Er is werk voor het onderhoud van de geest en het lichaam en werk in de zorg voor anderen (afb.). Gegeven een volledig geëmancipeerde samenleving waar de autonomie van ieder volwassen individu is geaccepteerd, besteed men idealiter zes uur aan het eigen lichaam en de eigen geest (winkelen, koken, schoonmaken, lezen, hobby's) en zes uur voor de anderen (arbeidsplicht, socialiseren, samen de media waarderen, sport en spel). Naast een dergelijke dagelijkse routine, zouden er ook rustdagen zijn om de tevredenheid te verzekeren, studiedagen om de scholing te zekeren en feestdagen om de behoefte aan festiviteit te bevredigen. Als dit eraan ontbreekt zal men zich buiten het arbeidsproces en de samenleving zien vallen, de opvoeding en het vermogen om te leren zien kwijtraken, en zich uitbrekend uit de orde de controle zien verliezen bij gebrek aan feestelijkheden, festiviteit ontberend. (zie tabellen). Met betrekking tot verdringing wat betreft de tijd zou er eveneens rekening mee moeten worden gehouden dat politiek gefixeerde standaardtijd, een ander bewustzijn vormt dan het bewustzijn van de regelmaat relatief t.o.v. de positie van de zon (afb.).

 

    f) Doe je eigen plicht en niet die van een ander.

Dit is een lastig punt. Niets is zo destructief als jaloezie en verwarring hierover. Een goede arbeidsverdeling vereist duidelijk gedefiniëerde sociale rollen en overeenkomstige verplichtingen (afb.). Een huisman of huisvrouw moet werken voor het onderhoud van de kinderen en het huis. Een buitenshuis werkend individu moet de sociale positie van de beroepsoriëntatie en de burgerlijke status handhaven. Maar deze dingen zijn dynamisch. Ze komen in fasen en zijn ook vervlochten. Gehechtheid geeft aanleiding tot een hoop moeilijkheden gedurende de onvermijdelijke overgangen. Je kan niet altijd een student/vrijgezel zijn, een huwelijkspartner een zich heroriënterende teruggetrokken persoon of een onthechtte beijveraar van de traditie van de wijsheid van de oude dag zijn. Eveneens beroepsmatig kan men van oriëntatie veranderen van het intellectueel studieuze naar het bestuurlijke, naar het ondernemende en de tenslotte zwoegende roeping. Nog steeds is het nodig duidelijk te zijn zowel voor zichzelf als voor de ander, over wat men aan het doen is. Zonder dit zal er ongewilde verwarring zijn en konflikt zijn. Men heeft zijn eigen zaken te behartigen en daar duidelijk over te zijn. Dat is de betekenis van deze regel.

Als voorbeeld kan men denken aan de orde van een planeet: de maand op onze planeet duurt 30.5 dag als onderdeel van een jaar dat vier seizoenen naar de zon beschrijft. Zo respecteren we onze eigen aard en aarde en hebben we daar ook plichten mee. Maar als we spreken van een werkweek van zeven dagen die niet met schrikkelen gekoppeld is aan die zonnemaand, noch aan de maanmaand die, waar horen we dan bij met die regelmaat? Zo ben je dan op een planeet georienteerd die je niet eens kent met een ander ritme. Zo ben je dan vervreemd, zoniet kosmisch gestoord bezig, met een misschien wel natuurlijk ritme dat vreemd is aan je eigen planeet, en oorlog voeren met het elkaar in de schoenen schuiven van die achterlijkheid zal dan niet baten, zo zal een ieder begrijpen.

 

    g) In geval van konflikt over de zeggenschap:
                            zoek steeds je toevlucht in de onpersoonlijke orde.

Dingen moeten in orde worden gebracht, men moet samenwerken. Hierom wordt men geconfronteerd met de deskundigheid van anderen. Niet begrijpend het waarom en hoe van ieders positie en plicht, volgen moeilijkheden. Bijgevolg raken veel mensen teleurgesteld en vervreemd. Zonder instemming en overeenstemming ondernemen mensen ongekwalificeerde actie en vermindert de algemene levenskwaliteit in een meer en meer chaotische samenleving. In deze situatie ontwikkelen mensen uit frustratie weerzin tegen autoriteit, in het bijzonder tussen generaties, en begint autocratische macht te heersen met onrecht en opstandigheid jegens de anderen. Terwille van orde kan men niet zeggen dat de ene regel beter is dan de andere. Er is konflikt over zeggenschap en men kan niet kiezen tussen vechten tegen en vechten tegen. Iedere kant geeft hetzelfde probleem. Dus is er geen andere oplossing dan toevlucht te zoeken in het onpersoonlijke. Geen persoon geeft uitkomst behalve de volwassen persoon voor zichzelf, de diverse autoriteiten geïnternaliseerd hebbende. Hij kan niet zichzelf voorstaan als de oplossing maar hij kan de slotsom van de leringen voorstaan. Jezelf voorop stellen leidt onvermijdelijk tot het bewijs van de eigen onvolkomenheid en beperkingen. Je wenden tot het onpersoonlijke is dan de enige resterende praktijk die in feite bestaat uit positieve identificaties met het persoonlijke. Wat van belang is is je niet te keren tegen anderen, niet een ketter of wat dan ook te worden, maar om overtuigd te zijn van je eigen orde. Men kan kritisch zijn over andere vormen van orde maar met het constructieve voorstel van het eigene is dit hanteerbaar.

 

    h) Probeer je altijd aan te passen aan de omgeving.

Er zijn twee opties: de uitdrukking van de eigen identiteit (afb.) en de noodzaak zich te conformeren aan anderen. In de samenleving geeft dit doorgaans aanleiding tot de cultuur van het formele uniform enerzijds en de cultuur van het individualisme anderzijds dat is gekarakteriseerd door vrije associatie en vrije expressie. De lijfspreuk van laatstgenoemde is: gij zult verschillen, geen grotere zonde dan het uniform. Zelfs in de hoogste kringen is het ten strengste verboden de zelfde das of kleren aan te trekken. Ieder grijs pak van b.v. de politicus is van een andere makelij en een andere stof. Informele kleding domineert de formele maatschappij hetgeen met zichzelf in tegenspraak is. Individualisme kan worden herkend als een angst voor formele identificatie of als een culturele identiteitscrisis. De angst voor het uniform is klaarblijkelijk afkomstig van oorlogvoering waar de militairen niets dan de verschrikking van het formele uniform tonen. Maar het is nog steeds het uniform dat een einde maakt aan de oorlog ook. Het uniform hebben we absoluut nodig ten minste voor de politie en andere controlerende instanties. Aldus schijnen irrationaliteit en de psychologie van het trauma te heersen in deze samenleving. Het is aardig om je eigen kleding te hebben en meestentijds informeel te zijn, maar het is niet leuk niet te worden herkend en geen bevestiging te krijgen van een formele relatie (afb.). Waar moeten we ons dan aan aanpassen als we niet langer putten uit het informele maar oprecht uitdrukking geven aan onze behoefte aan een formele identiteit? Te onderscheiden tussen wat behoorlijk is en niet is niet afdoende om deze vraag te beantwoorden. Men kan niet ontsnappen aan de definiëring van een formele orde. Dit is de ware betekenis van aanpassing. Waar moet men zich aan aanpassen zonder?

 

    i) Draag zorg voor de basisbehoeften.

Basis behoeften zijn: voedsel, onderdak, kleding, wet en orde. Er zijn secundaire behoeften zoals geborgenheid, liefde, geluk, tevredenheid, afleiding, exploratie en vernieuwing. Allen zijn het vormen van zelfrealisatie, de gemeenschappelijke noemer van alle menselijke aktiviteit. God laat geen huizen, kleren of boeken aan de bomen groeien. Voor God mogen we naakte apen in een zottenparadijs zijn. Voor de Heer en Zijn vertegenwoordigers, wat Zijn naam ook moge wezen, zouden we pogen ongeveer zoals Hij te zijn: onthecht maar gecultiveerd, zelfbewust maar niet egoïstisch. Aldus schijnt er religieus een diktaat van menselijkheid te zijn kortweg gedefinieerd als een bezield vermogen tot delen. Dit schijnt de noemer te zijn van de religieuze behoefte. Politiek hebben we behoefte aan onze vrijheid ons uit te drukken, ons te organiseren en deel te nemen aan. Deze secundaire behoefte wordt dan in één woord democratisch genoemd, er onafhankelijk van of de staatsvorm nu een monarchie danwel een republiek is. Voor de kunsten en de wetenschappen is de behoefte twijfelachtiger. Erkend te worden, wordt ook psychologisch begrepen. Wetenschappelijke vooruitgang die miljarden kost geeft nog geen garantie voor geluk en vormt zelfs een oorlogsrisico i.v.m. het verschuiven van machtsevenwichten. Kunsten en wetenschappen zijn realistischer echter hoewel ze behoren tot de secundaire behoeften die alleen in geval van nood en dienst aan het primaire belang fundamenteel kunnen worden genoemd. Dit aangaande hebben de intellectuelen, de clerus en de ondernemende kunstenaars grote schuifladen met geheime oplossingen voor het geval dat...we weten het niet.

 

    j) Plaats altijd werk boven het profijt.

Eén van de belangrijkste regels is te werken voor het werk en niet voor de uitkomst ervan. Slagen of mislukken mag niet van enige invloed zijn op het feitelijke werk dat plichtmatig moet worden gedaan. Er zijn tijden van moeilijkheden en tijden van grote vreugde. Of het nu zomer is of winter, belangrijk is de voortzetting van de arbeid. Omdat we geneigd zijn ons afhankelijk op te stellen van de stimulering en bekrachtiging door anderen, zijn we ook geneigd van werken af te zien als die ander niet langer persoonlijk om ons geeft. Aangezien alles en iedereen zijn/haar eigen weg te volgen heeft moeten we vroeg of laat onze eigen gang gaan. Daarom is het belangrijker te ontdekken wat je plicht is dan deze of gene uitkomst als een voorwaarde te stellen.

Een ander punt van belang is de definitie van arbeid. Werkeloosheid is een relatief begrip. Iedereen die niet het werk doet dat ik doe is niet als zodanig werkzaam. Ik heb mijn eigen waarden over aan wat en hoe te werken. Werk verricht ter wille van de ziel lijkt futiel in de ogen van diegene die op winst uit is. Van de andere kant bekeken is uit zijn op profijt precies dé manier om geen enkel effect te hebben in de ogen van degene die voor de ziel leeft. Als succes wordt gedefinieerd als tevredenheid met de aktiviteit van je voorkeur, winstgevend of niet, dan is de wereld bevrijd van de slavernij van zijn strijdige dwangmatigheden.

 

    k) In geval van woede, zoek afzondering.

Vroeg of laat wordt iedereen kwaad als gevolg van frustratie. Niemand is zonder verlangen, en dus is niemand vrij van teleurstelling. Je terugtrekken is de ideale strategie om te rouwen. Voor de ander moet je je groot houden en je integriteit bewaken. Je moet jezelf niet naar beneden halen. Trouw aan de ziel staat voorop. Het is de materiële zaak van winnen en verliezen die je in de val van het ego lokt dat zegt ik wil dit en ik wil dat. Een bezitterige houding doet meer schade dan je trots in te slikken. Afzondering is niet iets dat moet worden gevreesd. Het is de ultieme oplossing voor alle problemen. Eenmaal het fundamentele alleen-zijn aanvaard hebbende is er geen eenzaamheid meer. De ander vindt je in je hart. Kwaad zijn vertroebelt deze visie op de werkelijkheid. Men kan en moet de ander niet uit het hart verdrijven. Daar moet men leren te vergeven en vergeten. Onthoud de goede dingen van de anderen en vecht tegen de begoocheling van de eeuwige negativiteit van het fysiek missen van de ander. Het is de biologische aandrift van het lichaam die je niet op een dwaalspoor moet brengen. Zoals boven gesteld: tevredenheid wordt gevonden in het plichtmatige en niet zozeer in het materiële effect.

 

    l) Val in woede ontstoken nooit mensen aan.

Als eenmaal de woede is losgelaten is die moeilijk te stoppen. Het is niet zo makkelijk meteen los te laten en geen vuiltje meer aan de lucht te hebben. Het trekt maar langzaam weg. Als donder en bliksem razen, moeten mensen op hun hoede zijn voor vernietiging. Laat dan de storm een boom vellen of een schuurtje omver blazen. Zolang het huis stevig op zijn grondvesten staat en goed gefundeerd is, storten de muren niet zo snel in. Zo ook moet de persoonlijkheid stevig en goed gefundeerd zijn in de vastbeslotenheid niemand schade te berokkenen. Het is o.k. om met mensen te vechten en wat emotie te tonen. Maar het is slecht om je aan een aanval en vernietiging over te geven. Geweld kan noodzakelijk zijn voor de zelfverdediging, dus: val niet aan. Vecht met mensen en niet tegen mensen. Praktisch gesproken betekent dit dat vertrouwen nog niet verloren is na de uitdrukking van kwaadheid in een aanval van woede als er geen feitelijke aanval plaats vindt. Derhalve zijn het de woorden die het vechten doen. Fysiek vechten is het einde van de rede en kan eveneens de relatie beëindigen. Zelfs een hopeloze poging het met woorden af te handelen staat in dienst van de rede. Men hoeft niet redelijk te wezen om de rede van dienst te zijn. Delirante nonsense is er ook terwille van de geest. Niemand gelooft alles wat er gezegd of gedacht wordt, maar iedereen gelooft in fysieke pijn en de noodzaak daaraan te ontkomen. Dus, zolang woede in woorden wordt omgezet kan men blijven, maar als woede in een fysieke aanval overgaat, is het spel verloren als de voorgaande regel (lk) is verwaarloosd. Oorlog is het resultaat van het onvermogen zich terug te kunnen trekken.

 

    m) Neem altijd de verantwoordelijkheid voor je daden.

Je kan een hoop stomme streken uithalen. Hier ervaring mee krijgen is zelfs onvermijdelijk. De vraag is wie voor de fout zou moeten boeten. Het basisprincipe is dat ieder verantwoordelijk is voor zijn eigen handelingen. Ook niet handelen is handelen. Niets doen kan eveneens een hoop ellende veroorzaken. Het profijtbeginsel wil altijd de schuld op een ander verhalen hetgeen een ziekte van het materiële bestaan is. Zonder de regels is er geen oplossing voor dit probleem. Begaan met materiële zaken is alleen God de uiteindelijke schuldeiser en zijn alle mensen schuldig. We zijn verplicht aan de orde en niet zozeer aan elkaar. Dingen lopen altijd fout aangezien de materiële vorm niet eeuwig is. Iedere regel heeft weer een andere regel nodig. Regel 1g impliceert het onpersoonlijke als uitkomst voor conflicten over schuldkwesties. Als iets niet in orde is, kan het zo zijn dat ons idee van orde zelf niet in overeenstemming is met de diktaten van de ziel. Naar het idee van orde kunnen beslissingen worden genomen die iedereen ten voordele strekken. Aan dergelijke conclusies kan men werken. Elkaar eenvoudigweg de deur wijzen zal tot geen andere uitkomst leiden dan treurnis en vervreemding. Het is van belang te komen tot conclusies die leiden tot werk ten behoeve van de algemene vooruitgang. Zonder dit maakt het ene slachtoffer het andere en in een dergelijk smeulend ongenoegen worden problemen nooit echt opgelost met het voortdurend resultaat van terugkerende oorlogvoering.

 

    n) Probeer verzamelen en bewaren te vermijden.

Bezitsdrang is een groot struikelblok. Het is de ziekte die begeerte wordt genoemd. Van bezittingen raakt men bezeten. Er is nooit genoeg. Maar je kan niet de hele wereld onder controle krijgen en hem de jouwe noemen. Hoe meer je vergaart hoe meer je dit beseft. Je huis te hebben als een meubel-showroom annex museum voor moderne technologie, annex bibliotheek en kunstverzameling is een hopeloze onderneming. Materialisme is een geestesziekte in de categorie der gespletenheid. Iedereen weet dat geluk niet gekocht kan worden. Al waar je op mag hopen is een wereld die toegankelijk is zodat, hoewel niet de eigenaar, men de bezoeker kan zijn. Hoe meer we willen bezitten, hoe minder toegankelijk onze cultuur wordt. De juiste vraag is aldus: hoe komen we van deze hindernis (afb.) af en hoe krijgen we een open cultuur. Eind twintigste eeuw is dit nog steeds science fiction. Er is een internet dat iedereen met iedereen verbindt en het ideaal van een open cultuur benadert. Maar nog steeds moet alles worden gekocht en bewaard. Dan zijn we eigenlijk nog als de Neanderthaler die niets anders wist dan te jagen en te verzamelen. Homo Sapiens is echt een andere soort. We hebben elkaar te kennen en niet te jagen en te bezitten. Aldus moeten bij private danwel overheids-inspanningen informatiebanken worden geschapen en toegankelijk gemaakt voor iedereen. Het is niet mogelijk noch bevredigend de lijn van vergaren en bezitten voort te zetten. Uiteindelijk moeten televisie, radio, stereo etc., boeken en computerprogramma's worden gehanteerd met één venster op de wereld beschikbaar voor allen.

 

    o) Wees trouw aan je leraren.

Het gaat niet over namen, maar over inhoud. Natuurlijk, een naam is een code die toegang verschaft tot een zeker kennis-gebied. Maar een naam is ook valsheid: het leidt tot het materiële lichaam en geen enkele Heer houdt dezelfde vorm. Het heeft geen zin je vast te klampen aan dit of dat lichamelijk concept. Ieder lichaam van kennis refereert aan een manier van leren, een school. Ze vormen hiërarchische piramides waarbij toegang in toenemende mate moeilijker wordt onder aan de piramide. Piramiden storten in als het geloof is uitgeput en er meer moet worden geïnvesteerd dan er wordt teruggegeven. Dit lichamelijk aspect van leraren en scholen behoort tot het slagveld van het ego. Ego voert oorlog in de begoocheling van de macht te beheersen en te genieten. Oplossing voor dit probleem moet en kan het erboven plaatsen van de onpersoonlijke orde zijn. Het gaat er niet om de persoon en zijn autoriteit te ontkennen, het gaat erom allen onderhevig te zien aan de werkelijkheid die we niet kunnen veranderen. Als we de hele wereld plat branden zal de aarde nog steeds rond draaien. Het is die ene revolutie die alle andere de baas is. Zijn orde te onderkennen en respecteren in zijn volle relativiteit is een missie van hervorming, aangezien de twintigste eeuwse mens zich nog steeds vastklampt aan een antieke romeinse kalender en een verwrongen begrip van klokkentijd dat ver verwijderd is van de natuurlijke situatie. Trouw aan leraren betekent trouw aan de bron van de leringen (afb.) op de eerste plaats: de kosmische werkelijkheid en ziel van al de werelden die vrede vinden met de orde in de vorm van de tijd (afb.).

 

    p) Wees afgestudeerd en je eigen baas.

Het is goed naar school te gaan en je te onderwerpen. Het is slecht er een eeuwige plicht van te maken. Het is goed te veranderen van school, het is slecht niet te hebben geleerd zelf school te maken. Aldus willen iedere vrouw en man van nature baby's ter wille van hun eigen school van opvoeding, hoewel het niet altijd duidelijk is wie er de leraar is. De grote misère van de religie en de politiek bestaat uit het onvermogen de leerschool te internaliseren en het geleerde te integreren met andere bestuurlijke opties. Dit is het ware probleem: de voortdurende noodzaak nieuwe informatie aan te nemen en te integreren. Ten eerste is er het probleem dat gevorderden geneigd zijn minder te leren in de praktijk van hun eigen conclusies. Ten tweede is er het probleem van de evolutie. Hoe kan een school vooruit streven zonder in zijn geheel ontworteld te raken? Dingen lopen mis met de overdracht van kennis: boeken worden onleesbaar vanwege specialisatie en leraren weigeren nieuwkomers met andere aanpassingen dan die hun eigen zijn te accepteren. Aldus herhaalt zich steeds hetzelfde fenomeen: mensen vormen hun eigen school en gezag. Dit is natuurlijk en moet worden getolereerd. Deze regel impliceert leven en laten leven: een slechte school zal de tand des tijds niet doorstaan, normaliter hoeft men daar geen bijzondere oppositie tegen te voeren. Niet te vergeten: alle pogen tot redelijkheid kan worden herkend als dienst aan de ziel (1l); zolang een school er is om te onderrichten en niet om te heersen, mag iedere afgestudeerde voor zichzelf uitmaken of hij meer heeft geleerd dan slechts geduldig zijn.

 

    q) Respekteer de autoriteiten en wetten van je land.

Eigenlijk zou er geen commentaar moeten zijn op deze regel. Het is juist het verlangen voortdurend te sleutelen aan de regels waardoor we in moeilijkheden komen. Maar de tijden veranderen, niet alleen deze eeuw, maar voor eeuwig. Regels moeten worden aangepast en wij moeten ons aanpassen aan de regels. Dit is onvermijdelijk. We kunnen niet alles vastleggen en dan verwachten dat het eeuwig zo zal blijven. Na ieder schilderij zal er weer een nieuw schilderij zijn. Na iedere Bijbel een nieuw verhaal van heiligheid etc. Het leven gaat verder en de ziekte waar de mensheid aan lijdt schijnt meer te bestaan uit weerstand tegen verandering dan uit het lijden onder de dynamiek van de materiële vorm. Van belang is hier enige loyaliteit te tonen aan de nalatenschap van wet en orde. Het is goedkoop een rebel te zijn en tegen alles wat van 'het systeem' is in te gaan. Nee zeggen is gemakkelijk, ja zeggen ietwat moeilijker. In de natuur is uitbreiding en differentiatie een normale zaak. Het is de kunst je ziel niet te verliezen; de herinnering aan datgene waaraan men toevoegde te behouden. Verbonden te blijven is de opdracht, aan welke noviteit we ons ook wagen. De televisie van de twintigste eeuw b.v. is als een snelle droom: wat herinneren we ons als we voor onszelf opkomen?

 

    r) Kleed, scheer en reinig jezelf altijd gepast.

Door middel van kleding, geven mensen uitdrukking aan hun identiteit. Om in dezen orde op zaken te stellen moet men onderscheid maken tussen formele en informele kleding al dan niet bevrijd zijnde in dienst aan de orde van de regels van één of andere ziel-reddende traditie. Op die manier zijn er vier soorten kleding: F(ormeel) B(evrijd), F(ormeel) N(iet bevrijd) , I(nformeel) B(evrijd) en I(nformeel) N(iet bevrijd). (afb.) IN-groep's-kleding is modieuze en vrije-tijds kleding. Losstaande van tradities worden deze mensen als niet bevrijd beschouwd. IB-kleding is niet-uniforme kleding overeenkomstig de traditie, met hoeden, stropdassen, costuums en jurken. Deze mensen willen traditioneel zijn en netjes en worden allen als bevrijd beschouwd in hun traditionele liefde voor het individuele. FN-mensen gaan gekleed in uniform, de militairen, de politie, de klassieke muzikanten, priesters etc. en worden als niet-bevrijd beschouwd omdat ze het kruis dragen van het uniform van de oud-romeinse politieke tijd in weerwil van het individuele. Diegenen die zich formeel uitdossen in dienst aan de orde kunnen hun identiteit van professionele oriëntatie en civiele status tot uitdrukking brengen middels b.v. kleur en een band om hun nek die de graad van betrokkenheid bij de orde aangeeft. Deze laatste kleding-code is een voorstel dat hier als een optie geboden wordt en voor de twintigste eeuw nog Science Fiction is. De indeling naar beroepsoriëntatie (afb.) en civiele status(afb.) is traditioneel terwijl het uniforme dan onderworpen is aan de diversiteit van het individuele en de andere orde van de tijd in dienst aan de ziel. Vandaar de overweging als zijnde bevrijd naar klassieke formaliteit. Men kan van de betrokkenheid bij de beroepsgroep in kleur blijk geven: donkergrijs/zwarte kleding voor academici en priesters in de rol van adviseur/raadgever ten behoeve van de ziel, donker rood voor diegenen in burgerlijke dienst: politici, ambtenaren die de regering vertegenwoordigen in dienst aan de intelligentie. Lichtgrijze pakken voor de mensen in de handel en het bedrijfsleven in dienst aan de geest van de orde en beige kleding voor de werkende mensen in dienst van de lichamelijkheid van de orde. De individuele status van student/vrijgezel, gehuwd, teruggetrokken of onthecht zijn kan zich kleden met overhemden in respektievelijk groen voor de studenten, wit voor de gehuwden, blauw voor de teruggetrokkenen en oranje voor de onthechten (afb.). Het nivo van betrokkenheid (afb.) kan tot uitdrukking worden gebracht middels eretekenen die aan een band om de nek hangen (of de kraag van het shirt) die de kleur toont van de beroepsoriëntatie. Door het (staats)hoofd van de orde, of door een tijdregel, kunnen mensen worden beloond met eretekenen in de vorm van b.v. een zes-puntige ster (afb.) in zilver of goud voor deelnemers aan de orde met respektievelijk primaire en gedurige verdienste. Natuurlijk is dit allemaal vrijblijvend en kan niet in de wet worden vastgelegd: niemand kan gedwongen worden tot de orde te behoren noch worden verboden te doen alsof hij erbij hoort. Sociale controle zal zijn werk wel doen als het gaat om het onderscheid tussen akteurs en originelen. Het symbool van de orde als een zes-puntige ster heeft betrekking op het feit dat de dag en het jaar in 24 delen (één tijd, één indeling) zes sterredagen geeft die zes twee-maandelijkse seizoenen van zestig sterrendagen oplevert (zie tabel). Het geheel van de tijd (de sterrenhemel) verdeeld in zessen wordt aldus als een ster weergegeven (in kontrast met de bekende David-ster kan de aanduiding van twee driehoeken weggelaten worden door de structuur open te houden). Wat betreft scheren en reinheid, wordt de positieve houding jegens de andere sexe (ook van de teruggetrokkenen en onthechten) tot uitdrukking gebracht door gladgeschoren zijn en het hebben van kortgeknipt haar (behalve dan de dames die lang haar houden om hun sexuele aantrekking te verhogen). Onthouding kan worden getoond door het kultiveren van baarden en snorren of kort haar voor dames. Reinheid is geboden als de meest antieke traditie van goddelijkheid en beschaving.

 

    s) Probeer vanuit je intuïtie een expert te zijn.

Natuurlijk kan bijna alles in boeken worden gevonden. Nauwelijks enige regel of opmerking in deze verzameling is nieuw. Het is, echter, onmogelijk de bron te vermelden van ieder idee. Het is niet praktisch, niet gewenst en tegen de regel je eigen baas te zijn verstoppertje te spelen achter de rug van autoriteiten van buitenaf. Ik kan me vergissen, ik kan veranderen. Regels veranderen, uitdrukkingen veranderen, symbolen veranderen. Van het voorstel neergelegd in de voorgaande regel kan de uiteindelijke praktijk hemelsbreed verschillen. De mens wikt, maar God beschikt. Het is alleen maar het spel dat men speelt; de manier waarop men zijn best probeert te doen, een expert te zijn, loyaal te zijn, etc. Het is en blijft slechts een spel dat mensen graag spelen of niet. Intuïtie is van primair belang voor het begrip vrijheid. Alles betwijfelen met de traditie van de natuurwetenschap wordt gedaan in dienst aan de ziel welke dan de vrije teugel wordt gegeven middels de intuïtie (afb.) De regels kent men uit ervaring en men houdt zich er niet beter aan door ze mechanisch te leren. De regels hier opgevoerd vormen enkel een checklijst om aan te refereren of om op te mediteren; ze zijn niet bedoeld om op school te worden onderwezen. Er zijn genoeg scholen die de intuïtie afbreken in hun pleidooi voor de afhankelijkheid van de leerling. Computers fungeren als prima onderwijzers en scholen mogen worden hervormd door te leren naar eigen voorliefde. Het verduisteren van de eigen intuïtie is een rechtstreekse bedreiging voor het onderhouden en ontwikkelen van intelligentie.

 

    t) Probeer zoveel mogelijk samen te werken.

Dit is de oudste regel voor de beschaafde mensheid en het menselijke gezonde verstand. De krankzinnigen werken niet samen net als de ongeciviliseerden. De wilde natuur kan aantrekkelijk zijn en je uitleven kan een opluchting vormen. De beest uithangen is echter niet de definitie van beschaving. Helaas moeten we onze afgunst op koning leeuw beheersen en ons aan de regels houden die de juiste samenwerking en coördinatie verzekeren. Zonder dat bereik je niets dan oorlog en vernietiging. In geval van bezetting door vreemde strijdkrachten, kan men tijdelijk terugvallen op de dierlijke staat van het gebruik van animalistisch geweld ter zelfverdediging en overleven. Maar een normale burgerlijke bedreiging vormend voor de individuele vrijheid, moet men overeenstemmen en samenwerken naar het begrip van defensie. Naar de vrijheden van de formele orde van erkend maatschappelijk lidmaatschap ('een ster hebben") zijn er 32 mogelijke identificatiegroepen (de onvolgroeide aspirant"zonder een ster' niet meegerekend) (afb.). Iedere groep zal zijn eigen defensie definiëren en ernaar handelen voor zover de wetboeken het toestaan. Zelfs de teruggetrokkenen moeten samenwerken om hun eigen plaats te krijgen en zich te verzekeren van hun voeding en hun aanpassingen. Problemen ontstaan als er geen samenwerking kan worden gevonden. Deze mensen vallen buiten de samenleving en vormen voor de formele orde een belediging aan de ene kant en een uitdaging aan de andere kant. Ieder mens is waardevol en vanwege de economie of de justitie mag dit niet worden ontkend. Het hoeft geen geld te kosten of buiten strafinrichtingen plaats te vinden. In feite betekent formele bevrijding dat je het kapitaal ter beschikking krijgt vanwege de overwegende invloed van de logica van de orde. Is er eenmaal samenwerking in formele orde dan vormt geld niet het probleem. Naar de formele orde verliest zelfs eigenaarschap zijn betekenis aangezien dienst aan de orde de filosofie is. Natuurlijk heeft iedere identificatiegroep zijn eigen materiële beheersings-systeem van verschaffing van kredieten en goederen. Het is aan de regering alles naar recht en orde te regelen om de private interessen van de verschillende belangengroeperingen te beschermen.

 

    u) Bescherm je persoonlijke privacy als je leven.

De samenleving kan een beest zijn dat de vrijheid van het individu verslindt. Leiders worden de slaven van hun eigen systeem en echtgenoten worden het slachtoffer van hun eigen betrokkenheid. Dit is een fundamenteel probleem dat kan worden opgelost door te zorgen voor en het beschermen van de persoonlijke privacy. Een eigen plek te hebben is een zegen. Niet te worden verstoord door lawaai, stank of ongewenste commercie etc. is een ideaal geworden om voor te werken. In de oude tijd waren er veel ongecultiveerde gebieden om je te kunnen terugtrekken in de vrije natuur. Deze manier van ontsnappen is steeds minder mogelijk in een overbevolkte wereld waar ieder geschikt stukje land wordt gebruikt voor landbouw en veeteelt. Een voordeur delen in een apartementengebouw is een minder private oplossing waarbij je gasten zich moeten mengen met vreemden die aan dezelfde voordeur aanbellen. Een paar vierkante meters delen met honderden mensen in een wolkenkrabber is zeker een uniek begrip van verticaal tijdruimtelijk besef waarmee meer ziekte dan eigen gezond verstand kan zijn gemoeid. Hoe ver kan men gaan in het najagen van het eigenbelang? Wat zeker is dat persoonlijke privacy en de volwassen positie elkaar nodig hebben. Hoe moet je je eigen zaken behartigen als je ze niet voor elkaar krijgt? Een samenleving die hierin faalt zou wel eens zijn mentale gesteldheid genaamd neurose niet te boven kunnen komen en instorten in ongewilde psychopathologie. Derhalve moet de privacy worden veiliggesteld als het eigen leven. Hoe meer mensen boven op elkaar zitten des te dringender de behoefte zich aan privézaken over te geven. De misdaad in grote steden kan worden bestreden met deze regel in gedachten. Waarom zou je de ander aanvallen als ieder zijn privé kan hebben?

 

    v) Kom assertief op voor je rechten.

Assertiviteit betekent te verkondigen; invloed uit te oefenen. Het is een heet hangijzer: wat dienen we in onze assertiviteit? De religie maakt zich zorgen over ketterij en de wetenschap is bezorgd over onwaarheid. De politiek maakt zich druk over samenwerking. Tezamen betekent het dat iedereen bezorgd is over waarheidlievende samenwerking ten behoeve van de ziel. Ziel is het woord dat het ego-begrip tegenwicht biedt dat zelfzucht in weerwil van andere zelf-interessen vormt en daarmee vervalt in de razernij en storm der ketterij. Het gaat om eenheid in diversiteit, het gaat om de ziel. Het ego is een gevolg van materiële identificatie ten gevolge waarvan mensen geneigd zijn tot oppositie en het in projectie verschuiven van de schuldvraag. De klassieke lering der assertiviteit bestaat er derhalve uit het eigen geweten te behartigen terwille van de eigen ziel en op te passen voor egoïsme dat de eigen materiële positie behartigd. Het ego-begrip is onvermijdelijk omdat de behartiging van het materiële eigenbelang onvermijdelijk is. Het is door de onderwerping van het ego aan de belangen van de ziel dat men het ketterse -isme van de schizoïde oppositie te boven komt. Aldus houdt een juist begrip van assertiviteit in dat men niet de belangen van een ander schaadt. Wat we anderen noemen behoeft dan nog nadere overweging.

 

    w) Probeer altijd vriendelijk en beleefd te blijven.

Dit is een gezond verstand regel die alle menselijke interaktie regelt naar de norm van de goedheid. Dieren blaffen en brullen terwijl mensen worden verondersteld redelijk te blijven, dat wil zeggen: vriendelijk en beleefd blijven in de verbale en fysieke zelfbevestiging. Naar de andere sexe staat deze voorkomendheid bekend als hoffelijkheid. Het was geenszins de bedoeling dat zich zo verplichten uitsluitend in de privé-sfeer van sexuele toenadering of als een herenakkoord onder enkel heren moest blijven. Lijdend onder de lasten van het ego wordt deze regel vaak geschonden. Men kan een neurotische angst voor verplichtingen voelen of ontsporen terwijl men in eigenwaan onrust stookt. Verkrampend op het ego vergeten mensen aardig te zijn en verliezen ze het kontakt simpelweg door niet genoeg aandacht te besteden. Iedereen erom roepend terwijl niemand het schenkt is symptomatisch voor een neurotische samenleving vervreemd van de belangen van de ziel. Geen last te hebben van je zenuwen houdt in dit geval in dat je het lef moet hebben om aardig en beleefd te zijn.

 

    x) Blijf bij je besluiten en hou je zoveel mogelijk aan je beloften.

De basis-regel der heldhaftigheid is het principe te behouden, consequent te blijven, stand te houden, vastberaden te zijn. Niet dom en koppig te zijn is de opdracht. Zonder het onderscheidingsvermogen is dit niet mogelijk. Dus moet men ter zake blijven. Dan bestaat de opdracht eruit je verstand niet te verliezen. Het vasthouden aan deze continentie is de essentie van de ware leer. De vraag is niet alleen hoe te behouden, maar ook wat te behouden. Enkel je verstand te behouden houdt nog niet de ziel in, evenals enkel het zaad te behouden evenmin de ziel impliceert. Alleen het bedrijven van de liefde of het spenderen van het zaad al evenmin. Natuurlijk kan men zich alleen houden aan realistische besluiten en beloften. Als je je gelijk wilt behouden en realistisch wilt blijven komen de zogenaamde eeuwige waarden in het zicht. Kortweg zijn dit medeleven, waarheidsliefde, reinheid en vrij zijn van bezitsdrang (afb.). Of in normale bewoordingen blijf netjes, lieg niet, zorg voor anderen en deel. Deze fundamentele waarden hooghouden maakt je standvastig en betrouwbaar.

 

    y) Doe het noodzakelijke en veroorzaak geen verdriet.

Voorbij de noodzaak bevindt zich het paradijs der zotten met vakanties genaamd oorlog. Waarom de zaak compliceren als de eenvoud o.k. is? Waarom hebben we meer dan één indeling van de tijd nodig zoals met de verdeling van de weken die niet overeenkomen met de maanden. Waarom koestert de twintigste eeuw tijdzones de overeenstemming van de ware tijd verlaten hebbende? We hebben niet een andere indeling van weken nodig die losstaat van de indeling in maanden, we hebben geen tijdzones nodig. Het antwoord op deze vragen is gehechtheid. Omdat we gewend zijn aan de oude romeinse kalender blijven we denken dat traditie ziel is. Dit is niet het geval. Ziel betekent geweten, niet blinde gehoorzaamheid. Soms moeten dingen worden afgeschaft als we beter weten en kunnen. Daarenboven impliceert iets nieuws nog niet dat het oude is vergeten. Op een nieuwe kalender kunnen oude indelingen worden weergegeven en andersom (zie tabel). Aan het einde van de twintigste eeuw drukt men ook nog steeds boeken terwijl in de negentiger jaren afdoende rekenvermogen is ontwikkeld om enkel virtueel te publiceren. Geen verdriet te veroorzaken betekent tradities geen geweld aan te doen door met ze te breken, maar door alternatieven te koesteren die beter zijn, dat wil zeggen helderder, waarheidlievender, eenvoudiger en makkelijker. Als we onze schuld aan het oude hebben ingelost kunnen we het nieuwe huldigen. Alternatieven zijn noodzakelijk voor de keuzevrijheid. Zonder dat kan er geen bewustzijn zijn maar gevangenschap in gehechtheid en de redeloosheid van de neergang in onwetendheid. Het niet-noodzakelijke koesterend is men geneigd het noodzakelijke achter wege te laten. Het is niet verboden een dwaas te zijn, het is een schande en zelfs gevaarlijk te verwaarlozen wat noodzakelijk is. Iedereen is het erover eens: vrijheid van keuze is noodzakelijk, het behoort tot de methode. (afb.).

 

    z) Maak een regel, breek een regel met in achtneming van je integriteit.

Geen enkel regelement heeft het eeuwige leven. Deze opzet schrijvend verving de ene regel de andere. Iedere opzet pretendeert absoluut en finaal te zijn, maar de waarheid is anders. De ziel moge absoluut en finaal zijn, maar zijn materiële uitdrukking is dat niet. Het is in beweging, het is onderhevig aan de werkelijkheid van de tijd (afb.) die alles verandert. Derhalve is voortdurende aanpassing aan tijd en omstandigheden noodzakelijk. Daarom worden regels steeds gebroken en geschapen, weer gebroken en opnieuw gecreëerd. Dit is vanzelfsprekend voor de integriteit van het leven en de persoon. Alles is onderhevig aan het gewetensvolle van de aanpassende zichzelf verwerkelijkende ziel. Zekerheid wordt gevonden in de eeuwige waarden van rein waarheidlievend delen en zorgen (afb.) Zo lang de mens bestaat zullen ze de basis zijn van de menselijke integriteit en zullen ze nodig zijn hoewel de interpretatie ver uiteen zal lopen. Voor altijd.